Ιστορίες σεξισμού στα αμφιθέατρα της φιλοσοφικής

“Εσύ είσαι ομορφούλα, δε χρειάζεται να εξεταστείς. Άσε μου και τον αριθμό σου” είπε ο δημητρακόπουλος πριν λίγο καιρό απευθυνόμενος σε μία συμφοιτήτρια μας. Η σεξιστική στάση του εν λόγω κυρίου, καθηγητή βυζαντινής, μεταβυζαντινής φιλολογίας και παλαιογραφίας καθώς και προέδρου του τμήματος σλαβικών σπουδών μας έδωσε την αφορμή να θίξουμε το ζήτημα του σεξισμού και της πατριαρχίας το οποίο συχνά περνά στα ψιλά γράμματα.
Μέσα σε μία πατριαρχικά δομημένη κοινωνία, όπως η ελληνική, το σώμα αποτελεί ένα πεδίο πολιτικής διαμάχης πάνω στο οποίο επιβάλλονται οι κυρίαρχοι εξουσιαστικοί λόγοι. Τα υποκείμενα υιοθετούν ρόλους και πρότυπα στο πλαίσιο του κοινωνικού με αποτέλεσμα την έμφυλη διάκριση σε αρσενικό και θηλυκό. Αυτή η διαδικασία εμφυλοποίησης, άρα φυσικοποίησης του κοινωνικού επιβάλλει στην ύπαρξη και τα σώματά μας τον περιορισμό και την καταπίεση. Στην καθημερινότητά της, στους χώρους εργασίας, στις διαπροσωπικές της σχέσεις, η γυναίκα αξιολογείται κυρίως για το σώμα της παρά για την πνευματική και ψυχική της υπόσταση. Μία αξιολόγηση που γίνεται σύμφωνα με τις επιταγές της “γυναικείας της φύσης” που ορίζουν πως πρέπει να είναι προσεκτική στις κινήσεις της, να επιμελείται την εμφάνισή της, να μην το “παρακάνει” με τις σεξουαλικές της επιλογές. Και πάντα θα υπάρχει εκείνο το αντρικό βλέμμα του εκάστοτε δημητρακόπουλου το οποίο θα πρέπει να ανεχτεί και να προσπεράσει.
Ο σεξισμός και η πατριαρχία υπάρχουν στο πανεπιστήμιο όπως και σε κάθε άλλο δημόσιο πεδίο. Μέσα στον “ιερό ναό” της γνώσης μεγαλοκαθηγητάδες- αυθεντίες βρίσκουν χώρο πίσω από το σοβαρό προσωπείο που τους χαρίζει η ακαδημαϊκή τους ταυτότητα και επιδεικνύουν όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που συνθέτουν την αρρενωπότητα τους. Είναι η βαθιά ριζωμένη πατριαρχία που γεννά και συντηρεί δημητρακόπουλους και λοιπούς πεφωτισμένους (εγκέ)φαλλους επιτρέποντάς τους να βάζουν σε καλούπια τα σώματά μας και να υποβαθμίζουν την ύπαρξή μας.
Εμείς από την πλευρά μας αντιλαμβανόμαστε πως η καταπίεση μπορεί να λάβει πολλές μορφές, οι πιο επικίνδυνες από τις οποίες είναι εκείνες που έχουν ενσωματωθεί τόσο στο κοινωνικό που παρουσιάζονται ως η φυσική ροή των πραγμάτων. Με τον λόγο μας, την πολιτική μας δραστηριότητα αλλά και την καθημερινή μας πρακτική θα προσπαθούμε να συλλογικοποιήσουμε τα βιώματά μας, να αναγνωρίσουμε και να ξεπεράσουμε τους φραγμούς που μας επιβάλλει η πατριαρχία με στόχο την ατομική και συλλογική απελευθέρωση.

Δημητρακόπουλοι θα μας βρίσκετε μπροστά σας σε κάθε σας κίνηση

Εκτός από τις τράπεζες και τα υπουργεία εχθρός είναι ο σεξισμός και η πατριαρχία

Το κείμενο σε μορφή Pdf