Ιστορίες σεξισμού στα αμφιθέατρα της φιλοσοφικής (πράξη τρίτη)

Μερικούς μήνες πριν δημοσιεύσαμε δύο κείμενά για τον φώτη δημητρακόπουλο, καθηγητή της φιλοσοφικής και πρόεδρο του τμήματος σλαβικών σπουδών. Είχαμε πληροφορηθεί ότι κατά τη διάρκεια εξέτασης μαθήματός του είχε απευθυνθεί σε συμφοιτήτριά μας λέγοντάς της “Εσύ είσαι ομορφούλα, δε χρειάζεται να εξεταστείς. Άσε μου και τον αριθμό σου”.
Ξετυλίγοντας λίγο το κουβάρι μάθαμε κι άλλα περιστατικά (χειρότερα από αυτά που καταγράφουμε), τα οποία δεν δημοσιεύσαμε καθώς δεν είχαμε τη δυνατότητα να τα αποδείξουμε, αν δε μιλούσαν οι ίδιες που τα υπέστησαν. Και επειδή όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά δεν προκαλεί σε κανέναν ιδιαίτερη έκπληξη ότι ο εν λόγω καθηγητής έχει υψηλές γνωριμίες, και είναι αυτές που του παρέχουν την απαραίτητη κάλυψη, για να κάνει όσα κάνει. Άλλωστε, η κοσμητεία της φιλοσοφικής αρνήθηκε να ασχοληθεί με το ζήτημα και το άφησε να περάσει στα ψιλά. Φαίνεται ότι στη φιλοσοφική σχολή μπορεί ένας καθηγητής να παρενοχλεί τις φοιτήτριές του χωρίς να κουνιέται φύλλο ακόμη κι αν όλη η σχολή το γνωρίζει.
Μέσα σε μία πατριαρχικά δομημένη κοινωνία, όπως η ελληνική, το σώμα αποτελεί ένα πεδίο πολιτικής διαμάχης πάνω στο οποίο επιβάλλονται οι κυρίαρχοι εξουσιαστικοί λόγοι. Τα υποκείμενα υιοθετούν ρόλους και πρότυπα στο πλαίσιο του κοινωνικού, με αποτέλεσμα την έμφυλη διάκριση σε αρσενικό και θηλυκό. Αυτή η διαδικασία εμφυλοποίησης, άρα φυσικοποίησης του κοινωνικού επιβάλλει στην ύπαρξη και τα σώματά μας τον περιορισμό και την καταπίεση. Στην καθημερινότητά της, στους χώρους εργασίας, στις διαπροσωπικές της σχέσεις, η γυναίκα αξιολογείται κυρίως για το σώμα της παρά για την πνευματική και ψυχική της υπόσταση. Μία αξιολόγηση που γίνεται σύμφωνα με τις επιταγές της “γυναικείας της φύσης” που ορίζουν πως πρέπει να είναι προσεκτική στις κινήσεις της, να επιμελείται την εμφάνισή της, να μην το “παρακάνει” με τις σεξουαλικές της επιλογές. Και πάντα θα υπάρχει εκείνο το αντρικό βλέμμα του εκάστοτε δημητρακόπουλου το οποίο θα πρέπει να ανεχτεί και να προσπεράσει.
Ο σεξισμός και η πατριαρχία υπάρχουν στο πανεπιστήμιο όπως και σε κάθε άλλο δημόσιο πεδίο. Μέσα στον “ιερό ναό” της γνώσης μεγαλοκαθηγητάδες- αυθεντίες βρίσκουν χώρο πίσω από το σοβαρό προσωπείο που τους χαρίζει η ακαδημαϊκή τους ταυτότητα και επιδεικνύουν όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που συνθέτουν την αρρενωπότητα τους. Είναι η βαθιά ριζωμένη πατριαρχία που γεννά και συντηρεί δημητρακόπουλους και λοιπούς πεφωτισμένους (εγκέ)φαλλους επιτρέποντάς τους να βάζουν σε καλούπια τα σώματά μας και να υποβαθμίζουν την ύπαρξή μας.
Τώρα αρκετούς μήνες μετά, το ζήτημα φαίνεται να έχει ξεχαστεί. Ο δημητρακόπουλος συνεχίζει ανενόχλητος να κάνει μάθημα και να παρενοχλεί της φοιτήτριες και κανείς/καμία δεν δίνει δεκάρα. Δυστυχώς γι’ αυτόν όμως δεν είμαστε καθόλου διατεθειμένες να ξεχάσουμε τέτοιες συμπεριφορές. Θα είμαστε εδώ μέχρι την απομάκρυνση του δημητρακόπουλου και κάθε τι άλλου που αναπαράγει τον σεξισμό και την πατριαρχία.

ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΣΕΞΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ
ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΕ ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΟΥ