Tag Archives: προκηρύξεις

ΓΕΝΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ, ΠΡΟΚΗΡΥΞΕΙΣ

ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΔΡΟΜΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΑΣΟΣ

Επιτέλους! Έφτασε η στιγμή που όλοι οι ιδιοκτήτες αυτοκινήτων περίμεναν! Οι πιο τυχεροί συγκαταλέγονται σ΄αυτούς που κατοικούν γύρω απ΄το ενοχλητικό βουνό του Υμηττού που πρόκειται να κοπεί στα δύο μόνο για πάρτη τους μιας και αποτελεί το μόνο εμπόδιο για την υλοποίηση ενός οδηγικού παραδείσου. Τα δέντρα που βρίσκονται εκεί τολμούν με αφύσικο πείσμα να εναντιώνονται στην πρόοδό μας. Για την ίδια την πρόοδο όμως, η φύση ποτέ δεν απότελούσε ιδιαίτερο πρόβλημα, αφού προτιμούσε ανέκαθεν να την καταστρέφει.

 

Έτσι τα δέντρα αυτά πολύ απλά θα κοπούν για χάρη του έργου που σχεδιάζεται να συμπληρώσει την περιφεριακή Υμηττού με νέους αυτοκινητοδρόμους που θα συνδέσουν τη βορειοανατολική Αθήνα με το Ελληνικό και εν συνεχεία με το αεροδρόμιο, το κέντρο και τη λεωφόρο Ποσειδώνος (συνολικό μήκος 62χλμ). Και ο χώρος όμως που πιάνουν τα δέντρα στην Πανεπιστημιούπολη δεν θα μείνει ανεκμετάλλευτος – 4000 απ΄αυτά πρόκειται να εξαφανιστούν για να κατασκευαστούν στη θέση τους 4 ανισόπεδοι κόμβοι και ένας αυτοκινητόδρομος.


Μπορεί κανείς εύκολα να κατανοήσει ότι όλες αυτές οι κινήσεις υπόκεινται σε μια γενικότερη αστική παρέμβαση στην περιοχή. Η τροπολογία του προεδρικού διατάγματος προστασίας του Υμηττού που σχεδιάζεται αποσκοπεί στον κατακερματισμό του δάσους σε ζώνες/χρήσεις γης όπου σε άλλες θα επιτρέπεται η κατασκευή αθλητικών και πολιτιστικών κέντρων και σε άλλες μέχρι ΄΄αναψυκτήρια΄΄.


Η επίθεση που συντελείται στην περιοχή δεν είναι ξαφνική ούτε οι σκοποί που επιδιώκονται πρωτότυποι. Ένα πλήθος παρόμοιων έργων και σχεδιασμών υποδεικνύουν τη κυριαρχούσα λογική: την υποταγή της φύσης στα βίτσια της ανάπτυξης. Τα βίτσια αυτά δεν είναι άλλα από τη άνεση, τη διευκόλυνση και τη μείωση του ΄΄χαμένου χρόνου΄΄. Σήμερα βέβαια ο χαμένος χρόνος διαρκεί όσο δεν βγάζεις χρήματα. Και το έργο στο οποίο αναφερόμαστε εξυπηρετεί ακριβώς αυτό. Να μειωθεί ο χρόνος να πας στη δουλειά σου. Να γίνεις πιο παραγωγικός. Και που ξέρεις…μπορεί ως αντάλλαγμα του κόπου σου να καταφέρεις να χτίσεις κάποιο αυθαίρετο μια και η περιοχή με το νέο δρόμο σύμφωνα με το νέο διάταγμα είναι αναπτύσσιμη.
Και μιας και περί αυτοκινήτων και αυτοκινητοδρόμων ο λόγος δεν μπορούμε να μην σχολιάσουμε ότι όλη αυτή η ΄΄πολιτική΄΄ και ΄΄λογική΄΄ οδηγούν ουσιαστικά στην πριμοδότηση του αυτοκινήτου. Αν και επίσημα διακυρήσσεται ότι οι νέοι αυτοκινητόδρομοι θα βοηθήσουν στην αποσυμφόρηση της κυκλοφορίας και τη βελτίωση της καθημερινότητάς μας, την ίδια στιγμή στα ΄΄πηγαδάκια΄΄ είναι κοινό μυστικό ότι και οι νέοι όπως και οι παλιοί αυτοκινητόδρομοι θα κορεστούν και αυτοί σύντομα (πολύ συντομότερα από ότι προβλέπουν οι επιστημονικές μελέτες τους). Γιατί; Γιατί τέτοιοι και τέτοιες είμαστε. Θέλουμε την ατομική μας καβάτζα (βλ.αυτοκίνητο) χωρίς να υπολογίζουμε το κοινωνικό σύνολο, το περιβάλλον, την ίδια μας την καθημερινότητα. Και είμαστε τόσο άπληστοι που όσο οι φωστήρες-κυβερνήτες μας και οι μεγαλοεργολάβοι μας δίνουν χώρο εμείς θα τον γεμίζουμε με αυτοκίνητα.


Ωστόσο τα πράγματα δεν έχουν μόνο αυτήν την όψη. Σε πολλές περιοχές όπου έχουν εξαγγελθεί παρόμοια έργα εμφανίστηκαν τοπικές κινήσεις κατοίκων δηλώνοντας την αντίθεσή τους στην καταστροφή του περιβάλλοντος και την υποβάθμιση της ζωής τους. Στο Βοτανικό, στο παρκάκι Κύπρου και Πατησίων και σε πολλές γειτονιές, στην εκτροπή του Αχελώου εμφανίστηκαν τέτοιες κινήσεις χωρίς να υποστηρίζουν κάποιο κόμμα ή να διεκδικούν κάποιο προνόμιο. Απλά προσπάθησαν και προσπαθούν να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους! Και για να συνεχίσουμε σε θετικό κλίμα, πιστεύουμε ότι για τη διευκόλυνση και τη βελτίωση της κυκλοφορίας και της μετακίνησης μπορούν να γίνουν κάποια πρώτα βήματα. Πρώτον να σταματήσει (σταματήσουμε) κάθε σχέδιο για νέο αυτοκινητόδρομο και οποιαδήποτε παρέμβαση στον Υμηττό. Δεύτερον να αφήσουμε τα αυτοκίνητα και να αρχίσουμε να χρησιμοποιούμε μέσα μαζικής μεταφοράς, που μπορούν να μας εξυπηρετήσουν όλες και όλους χωρίς διακρίσεις, επιβαρύνουν πολύ λιγότερο το περιβάλλον και δεν χρειάζεται να ψάχνεις 20' για θέση πάρκινγκ. Και όσοι και όσες δεν αντέχουν το συνωστισμό και θέλουν να κινούνται ανεξάρτητα ας προμηθευτούν ένα ποδήλατο και να ζητήσουν (και εμείς μαζί) να γίνουν ποδηλατόδρομοι τώρα.


Παρ΄όλα αυτά όταν αναφέρεται κανείς στην οικολογία δεν μπορεί να σταθεί μόνο εκεί. Δεν έχουμε να επιλέξο υμε μονάχα ανάμεσα στο αν θα πάρουμε μετρό ή θα μιμηθούμε εκένους τους φοιτητές και τις φοιτήτριες που πάνε παντού με το αμάξι-βραβείο-για-την-επιτυχία-τους-στις-πανελλήνιες πλημμυρίζοντας την Πανεπιστημιούπολη. Το οικολογικό ζήτημα είναι βαθιά πολιτικό και δεν έχει να κάνει με κάποια λοξοδρόμηση πολυδιαφημισμένη ως ΄΄πράσινη ανάπτυξη΄΄, ούτε με ρομαντικές ηθικολογίες. Η οικολογία αφορά ένα ριζικά διαφορετικό τρόπο να βλέπουμε τη φύση και τη σχέση μας με αυτήν. Όχι σαν ακόμη ένα προϊόν αναλώσιμο σαν όλα τα άλλα προς τη κερδοφορία μας ή την άνεσή μας αλλά σαν όρο αναγκαίο για την ίδια μας την ύπαρξη σ΄αυτόν εδώ τον πλανήτη.


ΚΑΜΙΑ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΣΤΟΝ ΥΜΗΤΤΟ

ΑΝ ΔΕΝ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ Σ' ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΛΑΓΙΕΣ
ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΘΑ ΦΤΑΣΟΥΝΕ ΩΣ ΤΙΣ ΒΟΥΝΟΚΟΡΦΕΣ

Ελευθεριακή Παρέμβαση Φιλοσοφικής


ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ, ΠΡΟΚΗΡΥΞΕΙΣ

ΟΥΤΕ ΕΚΛΟΓΕΣ ΟΥΤΕ ΕΚΔΡΟΜΕΣ

Και να που φτάσαμε στην τελική ευθεία… Αύριο-μεθαύριο πλησιάζει η μεγάλη μέρα της 13ης Μαΐου. Οι κάλπες στήνονται, τα ψηφοδέλτια τυπώθηκαν κι όλα έχουν πάρει το δρόμο τους: απ' τα κομματικά τραπεζάκια ακούγονται μέρα-νύχτα μουσικές για όλα τα γούστα, οι (κερασμένοι) καφέδες πάνε κι έρχονται, οι σημειώσεις μοιράζονται αβέρτα, τα κινητά και τα ονοματεπώνυμα φακελώνονται από παραταξιακά χέρια, οι ανακοινώσεις στα αμφιθέατρα πληθαίνουν ενώ δεν παραλείπουν να μας επισκεφτούν μέχρι και αρχηγοί κομμάτων (!).

Στα μάτια των φοιτητών και των φοιτητριών οι εκλογές παίρνουν πολλά πρόσωπα: για άλλους είναι η κατάλληλη στιγμή να αποδείξουν την δεξιά υπευθυνότητα ή την αριστερή αγωνιστικότητά τους, για άλλους πρόβα τζενεράλε (έρχονται και ευρω-εκλογές, τρομάρα τους), για άλλους η κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση… Για την φοιτητική πλειοψηφία όμως, ας μη γελιόμαστε, είναι η καλύτερη (και μάλιστα καθιερωμένη και ετήσια) ευκαιρία για βόλτα, για καφέ, για ψώνια, για μπάλα, για κάθε λογής άραγμα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της νοοτροπίας είναι ένα αφισάκι που κολλήθηκε αυτές τις μέρες στους τοίχους της φιλοσοφικής από γνωστούς ελληνόπληκτους μπουζουκόβιους (ταξιδιωτικούς) πράκτορες.

Το εν λόγω έντυπο καλεί τις φοιτήτριες/τές να εκμεταλλευτούν την “αργία” των εκλογών και να εκδράμουν στις εξοχές. Δε θα μας ενδιέφερε σαν κάλεσμα, αν δεν αποτύπωνε τη γενική εικόνα που έχει το φοιτητικό σώμα για την ενασχόληση με την πολιτική. Τη βλέπουν σαν μια υπόθεση των ειδικών (δηλαδή των παρατάξεων) που είναι ξένη προς αυτούς και προτιμούν να ασχοληθούν με το πώς θα απολαύσουν τη “φοιτητική ζωή” και θα γεμίσουν τον ελεύθερο χρόνο μέχρι να πάρουν το πτυχίο τους. Απ' την άλλη πλευρά (την αριστερή), οι αγωνισταράδες προσπαθούν να μας πείσουν ότι αν δε συμμετέχουμε στις εκλογές , είτε ως ψηφοφόροι είτε ως υποψήφιοι, είμαστε όλα όσα περιγράφονται παραπάνω: απολίτικοι-αδιάφοροι που “υποβαθμίζουν τις πολιτικές διαδικασίες του φοιτητικού συλλόγου”, για να δανειστούμε την ξύλινη γλώσσα που χρησιμοποιούν. Το παράδοξο είναι ότι με συνθήματα και άλλα φιλολογικά τρικ θέλουν να δείξουν πως η συμμετοχή στις εκλογές ισούται με την ενεργή συμμετοχή στα κοινά. Το πράγμα χειροτερεύει όταν, ενώ ζητάνε την ψήφο σου, παράλληλα διακηρύττουν την εναντίωσή τους στην αντιπροσώπευση και φλερτάρουν ανεπιτυχώς με έννοιες όπως η άμεση δημοκρατία. Σαν να λέμε ότι είμαστε ικανοί/ες να διαχειριζόμαστε οι ίδιοι τις υποθέσεις μας, αλλά χρειάζεται πού και πού να ψηφίζουμε και κάποιους που ξέρουν καλύτερα από μας “τις ανάγκες μας”…Για μας η άμεση δημοκρατία είναι ασυμβίβαστη με τις εκλογές, και μάλιστα συγκρούεται μαζί τους. Η εναντίωσή μας σ' αυτές δεν έχει καμία σχέση με αργίες, διακοπές ή εκδρομές.

Αρνούμαστε τις εκλογές όχι για να αφήσουμε χώρο στην αποπολιτικοποίηση και την απάθεια, αλλά γιατί θέλουμε να δώσουμε άλλο νόημα στην ίδια την πολιτική. Αυτό το νόημα βρίσκεται στις γενικές συνελεύσεις και στις καταλήψεις, στις συλλογικές και αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, κάθε φορά που παίρνουμε τις ζωές μας στα χέρια μας και κάνουμε στην άκρη κάθε είδους πεφωτισμένους ηγέτες, ειδικούς της πολιτικής, αντιπροσώπους και πρωτοπορίες. Για να μην αφήσουμε κανέναν να αποφασίζει για λογαριασμό μας, ας αποφασίσουμε εμείς για τα πάντα.

ΟΛΗ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ, ΠΡΟΚΗΡΥΞΕΙΣ

ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΑ ΣΤΑΥΡΩΝΑ, ΚΑΙ ΟΛΗ ΝΥΧΤΑ ΚΑΥΛΩΝΑ…

Επισήμως πλέον η σχολή μας βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο: το κυνήγι του ψηφοφόρου άρχισε! Τα μέλη των παρατάξεων έχουν ξεχυθεί στα αμφιθέατρα και τους διαδρόμους με σκοπό να σε πείσουν ότι είναι πιο μάγκες από σένα και καταλληλότεροι να τους αναθέσεις τις υποθέσεις σου. Τα πάντα γίνονται προς ικανοποίηση του πελάτη: αριστεροί και δεξιοί συναγωνίζονται λυσσωδώς για το ποιός σου εξασφάλισε την εξεταστική σου, για το ποιός σου εξασφάλισε τα περισσότερα βιβλία , κ.λπ, ποιός δηλαδή σε αντικατέστησε καλύτερα στη διαχείριση των υποθέσεων που σε αφορούν. Οι παρατάξεις όμως δε κολώνουν πουθενά… θα σε βγάλουν για καφέ, για κρασιά ή σε κανένα κλαμπάκι (ανάλογα τα γούστα) , θα σου βάλουν και τη μουσικούλα που προτιμάς, θα σου πουλήσουν και κανά γκομενιλίκι, άμα λάχει.
Και όλα τούτα για να σου δείξουν ότι η πολιτική είναι δουλειά των «ειδικών» , «φωτισμένων» μειοψηφιών που τους αναθέτεις τη διαχείριση των κοινών, μιας και τα ξέρουν «καλύτερα», ώστε εσύ να ξενοιάσεις απαθής και αδιάφορος. Στο πανεπιστήμιο όμως πέρα από την παράδοση της ανάθεσης , της αντιπροσώπευσης , των εκλογών και της απάθειας για τα κοινά υπάρχει και μια άλλη παράδοση που βλέπει την πολιτική διαφορετικά, που θεωρεί ότι η πραγματική , άμεση δημοκρατία δε βρίσκεται στις εκλογές αλλά στις γενικές συνελεύσεις. Εκεί όπου όλες και όλοι , χωρίς να διαχωριζόμαστε σε «ειδικούς» της πολιτικής και απλούς χειροκροτητές , μπορούμε ισότιμα να συμμετέχουμε, να μιλάμε και να αποφασίζουμε για αυτά που μας αφορούν άμεσα και χωρίς αντιπροσώπους. Συχνά βέβαια η πραγματικότητα των γενικών συνελεύσεων απέχει από τα παραπάνω. Συχνά οι κομματικές-παραταξιακές διενέξεις μονοπωλούν το ενδιαφέρον ενώ παράλληλα ο περισσότερος κόσμος που συμμετέχει περιορίζεται στην απλή επικύρωση προδιαμορφωμένων-παραταξιακών πλαισίων. Το ξεπέρασμα αυτής της κατάστασης δεν μπορεί παρά να έχει να κάνει με την πιο ενεργή συμμετοχή μας στις γενικές συνελεύσεις και την απαξίωση του κομματικού-παραταξιακού λόγου.
Γιατί για εμάς η πολιτική δεν έχει να κάνει με τη συμμετοχή στις εκλογές και με την ανάθεση της διεύθυνσης των ζωών μας σε άλλους. Ενάντια σε κάθε αντιπροσωπευτικό (εκλογές) και διαχωρισμένο (διοικητικά συμβούλια) θεσμό, αναγνωρίζουμε προς πρέπει όλοι και όλες να έχουμε πάθος για τα κοινά , ενεργώντας εμείς οι ίδιες και οι ίδιοι εδώ και τώρα μην αναθέτοντας σε κανέναν την διαχείριση αυτών που μας αφορούν. Ας γίνουμε κύριοι των ζωών μας.


ΟΛΗ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ

ΓΕΝΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ, ΠΡΟΚΗΡΥΞΕΙΣ

ΚΑΘΑΡΙΣΕ ΓΙΑ ΠΑΡΤΥ ΣΟΥ (2)

Για να γραφτεί αυτό το κείμενο αφορμή στάθηκε ένα περιστατικό που συνέβη στη σχολή μας την Τρίτη 10/3 και αποδεικνύει για ακόμη μια φορά πόσο απέχει η θεωρία από την πράξη. Αυτό που έγινε, λοιπόν,είναι ότι δημιουργήθηκε ένας διαπληκτισμός ανάμεσα σε έναν φοιτητή που έκανε αφισοκόλληση με κόλλα και σε μια καθαρίστρια, (που εργάζεται στη σχολή μας) και του είπε το αυτονόητο: ότι στον χώρο της Φιλοσοφικής όλες οι αφίσες πρέπει να κολλιούνται με ταινία! Και τονίζουμε το αυτονόητο καθώς γνωρίζουμε πόσο δύσκολο είναι να αφαιρεθούν οι αφίσες με κόλλα. Για κάποιον (άγνωστο για μας λόγο) αυτό φαίνεται πως ενόχλησε τον φοιτητή ο οποίος όχι μόνο επιτέθηκε λεκτικά στην καθαρίστρια, αλλά, όπως υποστηρίζει η ίδια δεν δίστασε να την σπρώξει.
Αυτό που σίγουρα δεν θέλουμε είναι να πάρουμε τον ρόλο του δικαστή ή να αποδώσουμε κάποιου είδους δικαιοσύνη… Το ίδιο σίγουροι όμως, είμαστε και για το ότι τέτοιου είδους συμπεριφορές είναι καταδικαστέες. Εδώ έχει πολύ μεγάλη σημασία να αναφέρουμε πως οι περιβόητες αυτές αφίσες αφορούσαν τους φυλακισμένους της εξέγερσης του Δεκεμβρίου. Είναι, λοιπόν, λίγο αντιφατικό το γεγονός ότι κάποιος ο οποίος υποτίθεται ότι αγωνίζεται και παλεύει για κάτι καλύτερο, ανήκει σε έναν χώρο που υπερασπίζεται τα δικαιώματα των ανθρώπων κλπ, να συμπεριφέρεται με τέτοιο τραμπούκικο τρόπο απέναντι σε μια καθαρίστρια η οποία του ζήτησε απλά να μην κάνει την ήδη δύσκολη δουλειά της ακόμη πιο δύσκολη. Και εκτός από την δύσκολη δουλειά της έχει, να αντιμετωπίσει και την τρομοκρατία της εργοδοσίας (εκτός κι αν πιστεύουν μερικοί ότι η καθαρίστρια έκανε αυτή τη παρατήρηση για δικούς της προσωπικούς λόγους).
Η πίεση που ούτως ή άλλως ασκείται από τα αφεντικά στο προσωπικό, είναι ακόμη μεγαλύτερη όταν δεν κάνουνε «καλά την δουλειά τους»(βλ. αφίσες με κόλλα). Αλλά είναι πολύ εύκολο για κάποιον/α ο/η οποίος/α δεν αντιμετωπίζει τέτοιους κινδύνους να επιδίδεται εκ του ασφαλούς σε επαναστατική διδασκαλία. Και για να προλάβουμε αυτούς/ές που θα υποστηρίξουν πως θα αντιδρούσαν με τον ίδιο τρόπο σε όποιον/α τους έκανε κάθε είδους παρατήρηση για την αφισοκόλληση, απλά λέμε πως έχει μεγάλη και ποιοτική διαφορά να σου πει για παράδειγμα ένας καθηγητής να μην κολλήσεις κάποια αφίσα για πολιτικούς ή άλλους λόγους απ΄το να σου ζητήσει μια καθαρίστρια να μην το κάνεις για πολύ ξεκάθαρους λόγους που αναφέραμε και παραπάνω. Χαρακτηριστικό είναι πως αφίσες που είχαν κολληθεί στη σχολή μας με κόλλα πριν από 2 χρόνια ακόμη δεν έχουν αφαιρεθεί πλήρως. Ούτε μπορεί κάποιος/α να υποστηρίξει ότι η καθαρίστρια συμπεριφέρθηκε έτσι, γιατί είναι συντηρητική ή γιατί εκπροσωπεί με έναν περίεργο τρόπο τον κρατικό μηχανισμό. Το να βλέπει κανείς εχθρούς εκεί που δεν υπάρχουν ή ότι η κρατική καταστολή παραμονεύει παντού, μάλλον αστείο είναι παρά πολιτικό επιχείρημα.
Κάτι άλλο που μας προβληματίζει επίσης, είναι το αν ο φοιτητής θα αντιδρούσε το ίδιο αν για παράδειγμα ο επιστάτης του έκανε αυτή την παρατήρηση, ή ο οποιοσδήποτε άλλος άντρας. Όπως και να το κάνουμε το ότι η απέναντί σου είναι μια καθαρίστρια σου δίνει μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων. Υπάρχει η σιγουριά ότι αν υψώσεις λίγο την φωνή σου θα περάσει τελικά το δικ(ι)ο σου. Η αντίληψη αυτή έχει δύο διαστάσεις. Πρώτον ότι οι γυναίκες είναι πιο εύκολος «στόχος» από έναν άντρα και δεύτερον ότι αυτό που υποστηρίζεις σαφώς και μπορεί να υπερισχύσει απέναντι σ΄αυτό που λέει μια……..καθαρίστρια.
Όταν οι απόψεις κάποιου είναι ποτισμένες από σεξισμό και κοινωνικό ρατσισμό, τότε το τελευταίο πράγμα που μπορεί να κάνει, είναι να προωθεί θεωρίες περί αλληλεγγύης, ελευθερίας ή κοινωνικής ισότητας. Θα είμαστε απέναντι σε κάθε τέτοιου είδους συμπεριφορές από όπου και αν προέρχονται.

ΠΡΟΚΗΡΥΞΕΙΣ

ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ Κ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

Το βράδυ της 22ας Δεκεμβρίου, η μετανάστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα, γραμματέας του Παναττικού Σωματείου Καθαριστριών και Οικιακών Εργαζομένων, έπεσε θύμα δολοφονικής επίθεσης. Επιστρέφοντας στο σπίτι της στα Πετράλωνα δέχτηκε επίθεση με βιτριόλι από δύο αγνώστους. Η ενέργεια των δύο «μπράβων» ήταν ιδιαίτερα ειδεχθής και βάρβαρη, καθώς έριξαν το βιτριόλι πάνω της και την εξανάγκασαν να το καταπιεί κρατώντας της το στόμα ανοιχτό. (αφού δεν κατάφεραν τελικά να της το κρατήσουν κλειστό με κανέναν άλλο τρόπο). Η Κωνσταντίνα νοσηλεύεται εδώ και 21 ημέρες στον Ευαγγελισμό σε κρίσιμη κατάσταση. Έχει ήδη χάσει το ένα της μάτι και τα εσωτερικά της όργανα έχουν καταστραφεί από τα εγκαύματα.
Η Κ. Κούνεβα είναι εργαζόμενη ως καθαρίστρια στον ΗΣΑΠ, μέσω της εταιρείας υπενοικίασης εργαζομένων «ΟΙΚΟΜΕΤ». Πολλές φορές έγιναν απόπειρες καταγγελίας από το σωματείο για τη βαριά εκμετάλλευση και καταπάτηση εργασιακών δικαιωμάτων χωρίς όμως κανένα αποτέλεσμα. Επιβάλλοντας έναν κυριολεκτικά εργασιακό μεσαίωνα η εταιρεία δεν πλήρωνε όλα τα ένσημα, δεν αναγνώριζε τις υπερωρίες, τις ανάγκαζε να δηλώνουν μεγαλύτερο μισθό από τον πραγματικό ενώ τέλος με διάφορα « τρικ » δεν τους αναγνώριζε το δικαίωμα στα βαρέα και ανθυγιεινά καθώς η εταιρεία δήλωνε 4,5 ώρες εργασίας αντί για 6. Επιπλέον, προσλάμβανε κυρίως μετανάστριες-στες με πράσινη κάρτα, εκμεταλλευόμενη τη δεινή κοινωνική τους θέση, ώστε να μπορεί να τρομοκρατεί και να απειλεί με απόλυση κάθε φορά που υπήρχαν αντιδράσεις
Γιατί όμως η Κ. Κούνεβα έπεσε θύμα τόσο βάναυσης επίθεσης;Η Κ. Κούνεβα ήταν το τέλειο θύμα. Γυναίκα, μετανάστρια, εργαζόμενη σε ένα χώρο υποτιμημένο -όπως αυτός της καθαριότητας-, χωρίς οργανωμένο συνδικαλισμό, δεν έβγαλε το σκασμό και δεν συμβιβάστηκε με τα λίγα που της πρόσφεραν αλλά απαίτησε όλα όσα δικαιούταν αυτή και κάθε συνάδελφός της .Είναι προφανές ότι η επίθεση διαφέρει από άλλες περιπτώσεις εργοδοτικής τρομοκρατίας. Είναι μια ξεκάθαρη δολοφονική επίθεση με φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς. Το γεγονός αυτό θα όφειλε να μας αφορά και να μας κινητοποιήσει όλες και όλους , ιδιαίτερα σε μια περίοδο κοινωνικής έκρηξης με αφορμή τη κρατική δολοφονία του Α. Γρηγορόπουλου. Όμως για την Κ. Κούνεβα δε βγήκαμε στο δρόμο, γιατί υπάρχει μια ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στα δύο περιστατικά: ο Αλέξης θα μπορούσε όντως να είναι «ένας από εμάς». Μαθητής, νεολαίος, έλληνας. Η Κωνσταντίνα όμως όχι.
Είναι δεδομένη η αδιαφορία της ελληνικής κοινωνίας απέναντι στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν καθημερινά οι μετανάστριες-στες (μαύρη εργασία, ρατσισμός, βία των μπάτσων και των αφεντικών, trafficking). Όλα αυτά δεν μας συγκινούν. Μήπως όμως μας βολεύουν κιόλας; Ποιος ελληναράς δεν θα προτιμήσει μια μετανάστρια ή ένα μετανάστη που θα του «κάνει τη δουλειά» χωρίς ένσημα και με λιγότερα λεφτά;… Η κάλυψη του θέματος από τα Μ.Μ.Ε και τον Τύπο φυσικά ήταν η αναμενόμενη: έθαψαν το περιστατικό καθώς δεν το θεώρησαν τόσο σημαντικό όπως άλλα ζητήματα. Άλλα και η στάση της ΓΣΕΕ είναι εξοργιστική, καθώς όχι μόνο δεν κάλεσε σε κινητοποιήσεις αλλά δεν έβγαλε ούτε καν κάποια ανακοίνωση. Από την άλλη, θα περιμέναμε ο κόσμος και οι οργανώσεις που στήριξαν τις κινητοποιήσεις του τελευταίου μήνα να έχουν κάνει την υπόθεση της Κ. Κούνεβα δική τους υπόθεση. Ή θα αφήσουμε άλλη μια δολοφονία αναπάντητη ή θα βγούμε στο δρόμο.

ΟΛΕΣ – ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 22/1 18:00 ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΗ
ΑΦΕΝΤΙΚΑ – ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ – ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ

κατέβασμα κειμένου