Η ίδια η εμπειρία του φοιτητικού κινήματος μας δείχνει δυο τρόπους τους οποίους επιλέγει να οργανωθεί και να παλέψει. Από τη μία τα γραφειοκρατικά Δ.Σ. και οι διάφοροι παραταξιακοί « κομάντο». Από την άλλη οι Γενικές Συνελεύσεις και οι δυναμικές καταλήψεις. Η επιλογή ανάμεσα τους καθώς και τα αποτελέσματα δεν είναι τα ίδια, ας μην γελιόμαστε. Το υπουργείο δεν φοβάται τις παρέες των παραταξιακών στα Δ.Σ. , αλλά τις γενικές συνελεύσεις των φοιτητών. Για εμάς είναι ξεκάθαρο, ότι το φοιτητικό κίνημα μπορεί να γίνει ριζοσπαστικό μόνο αν οργανωθεί αποκλειστικά στις συνελεύσεις.
Ελπίζουμε αυτό το κείμενο να αποτελέσει την αρχή ενός διαλόγου στο εσωτερικό της σχολής, με στόχο την δημιουργία ενός μαχητικού κινήματος για την προάσπιση της δημόσιας παιδείας.

Με συνελεύσεις…

Οι γενικές συνελεύσεις των φοιτητικών συλλόγων αποτελούν ένα από τα χαρακτηριστικά που καθιστούν τα πανεπιστήμια “δημόσιο χώρο”. Δηλαδή έναν χώρο όπου τα άτομα μπορούν να συζητούν ελεύθερα, να επιχειρηματολογούν και να αποφασίζουν από κοινού. Εκτός από την μεγάλη αποφασιστική ισχύ που κατέχουν για ζητήματα των φοιτητικών συλλόγων, είναι η μοναδική απόλυτα συλλογική και συμμετοχική διαδικασία του πανεπιστημίου, η οποία, εξασφαλίζοντας την ελευθερία λόγου και την ισότητα ψήφου για όλες και όλους, δημιουργεί τις βάσεις πού απαιτούνται για την διεξαγωγή πολιτικού διαλόγου και ζυμώσεων. Η κατάστασή τους σήμερα όμως απέχει πολύ από τα παραπάνω. Όταν δεν φυτοζωούν λόγω της απαξίωσής τους από το φοιτητικό σώμα, οι γενικές συνελεύσεις κυριαρχούνται από τις λογικές της αντιπροσώπευσης και της στείρας παραταξιακής αντιπαράθεσης. Η πλειοψηφία της συνέλευσης, αδιαφορώντας για την ουσιαστική συμμετοχή στα κοινά και τη διαμόρφωση των συνθηκών ύπαρξης της, αναθέτει στους “ειδικούς” της πολιτικής την πολιτική δράση και τη συγκρότηση του λόγου της συνέλευσης. Μένει έτσι στον παθητικό ρόλο του επικυρωτή ήδη διαμορφωμένων πολιτικών πλαισίων που της προτείνονται προς ψήφιση χωρίς ουσιώδη συμβολή στις αποφάσεις του συλλόγου. Άμεση συνέπεια των παραπάνω η υποβάθμιση της διαδικασίας της γ.σ. με φαινόμενα που έχουμε παρατηρήσει όλοι-όλες κατά καιρούς: από τον ξύλινο λόγο των παρατάξεων, την κατάργηση της ισηγορίας με τις μακροσκελείς τοποθετήσεις μέχρι την αρπαγή του μικροφώνου ( θυμίζοντας ραψωδούς του hip hop σε μάχη ), την ανταλλαγή γροθιών, κλοτσιών καθώς και ειδών πρώτης ανάγκης για κάθε νοικοκυριό ( βλέπε αυγά, αλεύρι, χαρτί υγείας ).
Εμείς αντίθετα, προτείνουμε τη λειτουργία της γενικής συνέλευσης με άλλους όρους, ώστε να διευκολύνεται η διεξαγωγή πραγματικά δημοκρατικών συλλογικών διαδικασιών και να αποτρέπεται, όσο είναι δυνατόν, η γραφειοκρατικοποίησή τους:
• Κλήρωση του προεδρείου πριν από κάθε συνέλευση (με δυνατότητα συμμετοχής οποιουδήποτε/ οποιασδήποτε, και όχι μόνο των μελών παρατάξεων.
• Δημιουργία κληρωτών και ανακλητών εκτελεστικών επιτροπών από τη συνέλευση για τα πρακτικά ζητήματα που ανακύπτουν στην οργάνωση της διαδικασίας και τη διασφάλιση της υλοποίησης των αποφάσεων, προς αποφυγή οποιασδήποτε αυθαιρεσίας.
• Όσον αφορά τη λήψη των αποφάσεων, αντικατάσταση των πολυσέλιδων παραταξιακών πλαισίων από την ψήφιση μεμονωμένων πολιτικών προτάσεων για κάθε θέμα που τίθεται στη συνέλευση.
• Οι γενικές συνελεύσεις να μείνουν το μοναδικό όργανο του συλλόγου με αποφασιστικό χαρακτήρα του καταργώντας ουσιαστικά τα δευτεροβάθμια αντιπροσωπευτικά όργανα, όπως π.χ. τα διοικητικά συμβούλια (δου.σου.)

…καταλήψεις…

Καθώς η κατάληψη υπήρξε το βασικό μέσο πάλη του φοιτητικού κινήματος θεωρούμε ότι πρέπει να αναλυθεί ο ρόλος και η σημασία της. Η κατάληψη διακόπτοντας πλήρως την ακαδημαϊκή λειτουργία αποτέλεσε τον κυριότερο και πιο αποτελεσματικό μοχλό πίεσης στα χέρια των φοιτητών/τριών. Η συντριπτική πλειοψηφία όμως των φοιτητών/τριών οργανωμένων και μη , παρέμεινε εκεί χρησιμοποιώντας την κατάληψη αποκλειστικά ως μέσο οδηγώντας στην πλήρως εργαλειακή χρήση της . Αποτέλεσμα να μην λειτουργήσουν οι καταλήψεις ως κοινωνικοί χώροι δημιουργίας και αμφισβήτησης των κυρίαρχων κοινωνικών σχέσεων και μορφών οργάνωσης αλλά να μείνουν πλήρως αποκομμένες και νεκρωμένες πλαισιωμένες από σκληροπυρηνικές μειοψηφίες του κινήματος. Αντίθετα για μας η κατάληψη πρέπει να αντιμετωπίζεται τόσο ως μέσο όσο και σαν σκοπός με την έννοια της οικειοποίησης της, λειτουργίας του πανεπιστήμιου και του πειραματισμού με μορφές αυτοοργάνωσης της καθημερινότητας. Θε
ωρούμε δηλαδή ότι οι καταλήψεις πρέπει να είναι ζωντανές (όχι απλά λουκέτα ) και πλαισιωμένες από τον ανένταχτο κόσμο. Να λειτουργούν δηλαδή ως χώροι πολιτικών ζυμώσεων με εκδηλώσεις και συζητήσεις.
Το πρόταγμα για μια τέτοια είδους κατάληψη δεν αποτελεί δικό μας εγκεφαλικό κατασκεύασμα αλλά εντοπίζεται ιστορικά στις φοιτητικές καταλήψεις του Μάη ’68 , αλλά και τις ριζοσπαστικές στιγμές του εργατικού κινήματος (καταλήψεις εργοστασίων Ουγγαρία 1956 ).
Θεωρούμε ότι μόνο μια επανανοηματοδότησή της συνέλευσης και της κατάληψης στην κατεύθυνση που τέθηκε παραπάνω μπορεί να ριζοσπαστικοποιήσει τον αγώνα μας.
Τέλος, όσον αφορά στα άμεσα ζητήματα του φοιτητικού κινήματος. ΄Ηδη από το καλοκαίρι το υπουργείο προχώρησε σε μια πρώτη εφαρμογή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, μέσω της αναγνώρισης των ΚΕΣ και την δημιουργία λίστας συγγραμμάτων για κάθε μάθημα ( νόμος πλαίσιο ). Ως απάντηση σε αυτές τις εξελίξεις, οι φοιτητοσυνδικαλιστές εξέφρασαν έναν ακραία συντεχνιακό και μερικό λόγο. Η αντίληψη ότι « οι σπουδαστές των ΚΕΣ θα μας πάρουν τις δουλειές » είναι καθαρά συντεχνιακή. Απορρέει από την ανώτερη κοινωνικά θέση που κατέχουν οι φοιτητές/τριες των δημοσίων πανεπιστημίων σε σχέση με τους σπουδαστές των ΚΕΣ. Προφανώς, με τέτοιες αντιλήψεις δεν μπορεί να αναδυθεί τίποτα ριζοσπαστικό. Ούτε καν κίνημα. Εμείς θεωρούμε , ότι ένα νέο ξέσπασμα του φοιτητικού αγώνα πρέπει να απορρίπτει συνολικά το νόμο πλαίσιο καθώς και την οποιαδήποτε προσπάθεια απαξίωσης του δημοσίου πανεπιστημίου. Και αν η ολότητα του νόμου- πλαίσιο δεν είναι στην επικαιρότητα, το φοιτητικό κίνημα πρέπει να την επαναφέρει, προχωρώντας σε κινητοποιήσεις ακόμα και αν η ΠΟΣΔΕΠ ( συνδικαλιστικό όργανο των καθηγητών ) δεν προβεί σε απεργίες.. Η προσπάθεια του υπουργείου να εφαρμόσει σε <> τις αναδιαρθρώσεις, πρέπει να απαντηθεί με τη συνολική εναντίωση σ΄αυτές..

…διαδηλώσεις, ξαναρχίζουμε

H αντίσταση στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση θα είναι συνολική ή τίποτα.