Επισήμως πλέον η σχολή μας βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο: το κυνήγι του ψηφοφόρου άρχισε! Τα μέλη των παρατάξεων έχουν ξεχυθεί στα αμφιθέατρα και τους διαδρόμους με σκοπό να σε πείσουν ότι είναι πιο μάγκες από σένα και καταλληλότεροι να τους αναθέσεις τις υποθέσεις σου. Τα πάντα γίνονται προς ικανοποίηση του πελάτη: αριστεροί και δεξιοί συναγωνίζονται λυσσωδώς για το ποιός σου εξασφάλισε την εξεταστική σου, για το ποιός σου εξασφάλισε τα περισσότερα βιβλία , κ.λπ, ποιός δηλαδή σε αντικατέστησε καλύτερα στη διαχείριση των υποθέσεων που σε αφορούν. Οι παρατάξεις όμως δε κολώνουν πουθενά… θα σε βγάλουν για καφέ, για κρασιά ή σε κανένα κλαμπάκι (ανάλογα τα γούστα) , θα σου βάλουν και τη μουσικούλα που προτιμάς, θα σου πουλήσουν και κανά γκομενιλίκι, άμα λάχει.
Και όλα τούτα για να σου δείξουν ότι η πολιτική είναι δουλειά των «ειδικών» , «φωτισμένων» μειοψηφιών που τους αναθέτεις τη διαχείριση των κοινών, μιας και τα ξέρουν «καλύτερα», ώστε εσύ να ξενοιάσεις απαθής και αδιάφορος. Στο πανεπιστήμιο όμως πέρα από την παράδοση της ανάθεσης , της αντιπροσώπευσης , των εκλογών και της απάθειας για τα κοινά υπάρχει και μια άλλη παράδοση που βλέπει την πολιτική διαφορετικά, που θεωρεί ότι η πραγματική , άμεση δημοκρατία δε βρίσκεται στις εκλογές αλλά στις γενικές συνελεύσεις. Εκεί όπου όλες και όλοι , χωρίς να διαχωριζόμαστε σε «ειδικούς» της πολιτικής και απλούς χειροκροτητές , μπορούμε ισότιμα να συμμετέχουμε, να μιλάμε και να αποφασίζουμε για αυτά που μας αφορούν άμεσα και χωρίς αντιπροσώπους. Συχνά βέβαια η πραγματικότητα των γενικών συνελεύσεων απέχει από τα παραπάνω. Συχνά οι κομματικές-παραταξιακές διενέξεις μονοπωλούν το ενδιαφέρον ενώ παράλληλα ο περισσότερος κόσμος που συμμετέχει περιορίζεται στην απλή επικύρωση προδιαμορφωμένων-παραταξιακών πλαισίων. Το ξεπέρασμα αυτής της κατάστασης δεν μπορεί παρά να έχει να κάνει με την πιο ενεργή συμμετοχή μας στις γενικές συνελεύσεις και την απαξίωση του κομματικού-παραταξιακού λόγου.
Γιατί για εμάς η πολιτική δεν έχει να κάνει με τη συμμετοχή στις εκλογές και με την ανάθεση της διεύθυνσης των ζωών μας σε άλλους. Ενάντια σε κάθε αντιπροσωπευτικό (εκλογές) και διαχωρισμένο (διοικητικά συμβούλια) θεσμό, αναγνωρίζουμε προς πρέπει όλοι και όλες να έχουμε πάθος για τα κοινά , ενεργώντας εμείς οι ίδιες και οι ίδιοι εδώ και τώρα μην αναθέτοντας σε κανέναν την διαχείριση αυτών που μας αφορούν. Ας γίνουμε κύριοι των ζωών μας.

ΟΛΗ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ