Category Archives: ΠΡΟΚΗΡΥΞΕΙΣ

ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΕΣ…

Ο θεσμός των εξεταστικών ενσαρκώνει κάποιες συγκεκριμένες αξίες και αποτυπώνει συγκεκριμένες κοινωνικές σχέσεις, οι οποίες εντοπίζονται στο σύνολο των πανεπιστημιακών θεσμών και της εκπαίδευσης γενικότερα.Καταρχάς, η εξεταστική περίοδος παρουσιάζει ομοιότητες με το πρότυπο του εργοστασιακού ελέγχου. Σύμφωνα με αυτό ο/η εργαζόμενος/η πρέπει να αποδείξει ότι είναι κατάλληλος για τη θέση του/της ή για προαγωγή σε ανώτερη θέση. Η αξιολόγηση αυτή επιτυγχάνεται μέσα από μία διαδικασία όπου η/ο εργαζόμενη/οςεπιδεικνύει “χ” εργασιακές ικανότητες μέσα σε “ψ” χρονικό διάστημα, υπό την επιτήρηση κάποιου/ας προϊστάμενού της/του. Αντίστοιχα, στην εξεταστική περίοδο οι φοιτήτριες/ές καλούνται να απομνημονεύουν και να αναπαράγουν μηχανικά ένα συγκεκριμένο σύνολο γνώσεων, ώστε να περάσουν το μάθημα και να πάρουν στο τέλος το πτυχίο τους. Φυσικά, αυτός ο τρόπος αξιολόγησης είναι πλήρως συνδεδεμένος με την ίδια τη διαδικασία παροχής της γνώσης, όπου το εκάστοτε γνωστικό αντικείμενο κατακερματίζεται και διασπάται σε επιμέρους στοιχεία.Επιπλέον, η μαζική και τυποποιημένη αξιολόγηση παραβλέπει και δε σέβεται τις ατομικές ιδιαιτερότητές των εξεταζόμενων, αντιμετωπίζοντάς τους ως ένα σύνολο απόλυτα ομοίων ατόμων και αξιολογώντας τους με τα καθορισμένα κάθε φορά “αντικειμενικά” κριτήρια της εξέτασης.Με αυτόν τον τρόπο και δεδομένου ότι το πανεπιστήμιο δεν μπορεί να ιδωθεί ξεχωριστά από τους υπόλοιπους θεσμούς της κοινωνίας και τη συνολική κοινωνική οργάνωση, η διαδικασία εξέτασης καθιστά την εκπαιδευτική διαδικασία απόλυτα αξιοποιήσιμη από την καπιταλιστική παραγωγή, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για την ένταξη των κοινωνικών ατόμων που διαμορφώνει στο υπάρχον εργασιακό καθεστώς (επισφάλεια, επανακατάρτιση,γραφειοκρατικοποίηση).Απέναντι σε αυτήν τη συνθήκη που είναι αναπόσπαστο μέρος της συνολικής γραφειοκρατικής-ολιγαρχικής οργάνωνσης του πανεπιστημίου, αντιπροτάσουμε το σπάσιμο της απάθειας για τα κοινά και την άμεση δημοκρατία.

ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΩΝ!
ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗ ΓΝΩΣΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ!

<

Ο ΝΟΜΟΣ ΠΛΑΙΣΙΟ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ (!)

Τις τελευταίες τρείς εβδομάδες, το Υπουργείο Παιδείας άνοιξε ξανά το θέμα της εφαρμογής διατάξεων του νέου νόμου πλαισίου που ψηφίστηκε το 2007. Ο νέος νόμος πλαίσιο φέρνει μια σειρά αλλαγών μέσα στις σχολές μας, όπως η αποπομπή των φοιτητών/τριών που ξεπερνούν τα 2ν έτη φοίτησης, η μείωση των δωρεάν συγγραμμάτων και η αλλαγή στον τρόπο καθορισμού και άρσης του πανεπιστημιακού ασύλου.Απέναντι στην νέα επίθεση του Υπουργείου Παιδείας, δημιουργήθηκε ένα κλίμα αντίστασης από τις φοιτήτριες/τές με 35 σχολές να τέλουν υπο κατάληψη πανελλαδικά, 2 πορείες στο κέντρο της Αθήνας καθώς και τηναποτροπή των πρυτανικών εκλογών στα ΤΕΙ Αθήνας και Πειραιά. Στη παρούσα συγκυρία η δεδομένη πρόθεση του Υπουργείου για την εφαρμογή του νόμου πλαισίου επικεντρώνεται κυρίαρχα σε δυο κατευθύνσεις:Αλλαγή του τρόπου διεξαγωγής των πρυτανικών/προεδρικών εκλογών: Οι πρυτάνεις πλέον θα εκλέγονται με καθολική συμμετοχή των φοιτητών/τριών (σε αντίθεση με την μέχρι τώρα συμμετόχη μόνο των εκλεγμένων παραταξιακών). ΄Οσο και εάν αυτή η διάταξη μπορεί να χαρακτηριστεί πιο «δημοκρατική», δεν παύει να εντάσσεται στις γενικότερες αλλαγές που φέρνει ο νέος νόμος πλαίσιο μέσα στις σχολές και σε καμία περίπτωση δεν θίγει την θεσμική εξουσία των πρυτάνεων και τον ρόλο τους στην εκπαιδευτική διαδικασία.Σύναψη 4ετών επιχειρησιακών προγραμμάτων: η χρηματοδότηση πλέον των ΑΕΙ θα γίνεται με τη διαδικασία συμβάσεων με το κράτος και ιδιώτες καθώς και με την εισαγώγη , ο οποίος θα διαχειρίζεται τα οιλονομικά του κάθε τμήματος. Γίνεται φανερό ότι σε σχολές όπως η δική μας, που η σύνδεση με την αγορά εργασίας είναι χαλαρή, η υποχρηματοδότηση θα ενταθεί, την ίδια ώρα που το κράτος δαπανάει εκατομμύρια ευρώ για στρατιωτικούς εξοπλισμούς, για την αστυνομία και την εκκλησία.Ακόμα και τώρα μπορούμε να αντιδράσουμε.Είναι στο χέρι όλων μας με συνελεύσεις πραγματικά αμεσοδημοκρατικές όπου θα έχουν λόγο όλες και όλοι, με δραστήριες καταλήψεις (και όχι απλά λουκέτα) και με διαδηλώσεις να καταργήσουμε στην πράξη αυτόν τον νόμο.

Ο νόμος πλαίσιο ξανάρχεται, ΠΙΣΩ ΚΟΥΦΑΛΕΣ

Η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση εντάσσεται στις γενικότερες κοινωνικές αλλαγές που σημαδεύουν τη μετάβαση από το κράτος πρόνοιας στην οικονομία του κέρδους και φυσικά δεν είναι αποκομμένη από την εργασιακή αναδιάρθρωση και την κοινωνική οργάνωση του δυτικού κόσμου. Σίγουρα το εκπαιδευτικό σύστημα δε μπορεί να θεωρηθεί ουδέτερος θεσμός, ούτε και ξεκομμένος από τους υπόλοιπους κοινωνικούς θεσμούς και αξίες.H βασική κατεύθυνση του νεοφιλελευθερισμού, σχετικά με την παιδεία και την γνώση είναι η σύνδεση της εκπαιδευτικής διαδικασίας με την οικονομική δραστηριότητα σε επίπεδο καταμερισμού της εργασίας και εσωτερικής λειτουργίας της και ο σεβασμός της θεμελιώδους αρχής της οικονομίας του κέρδους. Παράλληλα να συνιστά ένα δίκτυο ροής κατακερματισμένων και πρόσκαιρων πακέτων ικανοτήτων/ πληροφοριών με στόχο τη συμβατότητα με την πρώτη αρχή και το υπάρχον εργασιακό καθεστώς. Τα πτυχία χάνουν το ισχυρό τους αντίκρισμα στην αγορά εργασίας και στη διασφάλιση εργασιακών δικαιωμάτων – ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του κράτους πρόνοιας, και προσαρμόζονται στις ανάγκες της επιχειρηματικής δραστηριότητας. Ο νόμος- πλαίσιο που κατατέθηκε και ψηφίστηκε τελικά την άνοιξη του 2007 ρυθμίζει:
1. Το διοικητικό καθεστώς του πανεπιστημίου και τις εσωτερικές λειτουργίες: Η απαγόρευση διπλών εξεταστικών, η απώλεια του εξαμήνου μετά από 2 βδομάδες χαμένων μαθημάτων (με σαφή στόχο και των δύο τους φοιτητικούς αγώνες) αλλά και ρύθμιση για το σύστημα των πιστωτικών μονάδων (με σκοπό την αύξηση της …«αποδοτικότητας» της ακαδημαϊκής κοινότητας) συμβάλλουν σημαντικά στην εντατικοποίηση των ζωών μας. Επίσης προβλέπονται πειθαρχικά συμβούλια προς παραδειγματισμό και συμμόρφωση για περιπτώσεις «αποκλίνουσας συμπεριφοράς». Υπό αυτήν την απειλή θα πρέπει να παρακολουθούμε ακόμη πιο εντατικά αφού η πειθάρχηση θα είναι μονόδρομος.
2. Τις σχέσεις του με την κρατική διαχείριση και τη γενικότερη χρηματοδότηση: Τα εισοδήματα των ΑΕΙ (πλέον και επίσημα) μπορούν να προέρχονται από οποιαδήποτε πηγή, δημόσια ή ιδιωτική, ενώ παράλληλα εισάγει οικονομικό μάνατζερ, ο οποίος θα βαρύνεται με την ευθύνη διοικητικών αποφάσεων με κριτήρια οικονομικής αποτελεσματικότητας για το ίδρυμα. Ακόμα ορίζει την αποδοχή τετραετών προγραμμάτων χρηματοδότησης από τα ιδρύματα σαν προϋπόθεση για την χρηματοδότησή τους, Τα προγράμματα αυτά θα τα εισηγείται η Επιτροπή Στρατηγικού Σχεδιασμού και Ακαδημαϊκού – Αναπτυξιακού Προγραμματισμού στην Σύγκλητο ,στην σύνθεση της επιτροπής αυτής υπάρχει δυνατότητα να βρίσκονται προσωπικότητες από το χώρο της επιστήμης, της οικονομίας και της εργασίας, με λίγα λόγια «manager πάρε με και κάνε με ό,τι θες».
3. Τις φοιτητικές παροχές: Τα χρόνια φοίτησης περιορίζονται σε 2ν (με αποπομπή όσων τα ξεπερνούν, πολλοί εκ των οποίων εξαιτίας παράλληλης απασχόλησης) και προωθείται η σταδιακή μετακύλιση του κόστους σπουδών στις/στους φοιτήτριες/-τες μέσω του περιορισμού των δωρεάν συγγραμμάτων σε ένα ανά μάθημα και των ανταποδοτικών υποτροφιών για παροχή εργασίας. Με άλλα λόγια για να μπορέσουμε να διαβάσουμε την ύλη σε ένα μάθημα, θα πρέπει να αγοράσουμε το ένα από τα δύο συγγράμματα, που είναι ένας συνηθισμένος αριθμός στη σχολή για κάθε μάθημα. Αν σε κάθε εξάμηνο έχουμε τουλάχιστον 5 μαθήματα και ένα πανεπιστημιακό σύγγραμμα κοστίζει από 30-70 ευρώ, το κόστος σε κάθε εξάμηνο θα είναι δυσβάστακτο, ειδικά όταν δεν θα μπορούμε να εργαστούμε λόγω κινδύνου διαγραφής.
4. Το άσυλο: Ορίζει το πρυτανικό συμβούλιο ως υπεύθυνο για αποφάσεις όπως ο καθορισμός των χώρων που καλύπτει το άσυλο (μιας και αυτοί δε θεωρούνται αυτονόητοι σύμφωνα με το νόμο) ή η άρση του σε περιπτώσεις που κρίνεται αναγκαίο, αντικαθιστώντας την επιτροπή ασύλου, στην οποία συμμετείχαν από κοινού ακαδημαϊκοί και φοιτητικοί εκπρόσωποι και η οποία λειτουργούσε στη βάση της ομοφωνίας και όχι της απλής πλειοψηφίας, όπως προβλέπεται από το νέο νομοσχέδιο.Μπροστά σε αυτό το τετελεσμένο γεγονός της ψήφισης του νόμου- πλαισίου, το φοιτητικό κίνημα δεν κατάφερε μέσα από τους θεσμούς του -με την μορφή και το περιεχόμενο που τους αντιστοιχούν- να αμφισβητήσει τον ρόλο του πανεπιστημίου και τις κοινωνικές σχέσεις που αυτό αναπαράγει. Αποτέλεσμα ήταν μια αμυντική τακτική, που έφερε την γραμμή άμυνας εντός των πανεπιστημίων, στα διοικητικά όργανα, αποτελούμενη από ομάδες σκληροπυρηνικών συνδικαλιστών.Ακόμη και τώρα λοιπόν την ύστατη στιγμή μετά τις δηλώσεις του υπουργού Παιδείας (4/3/08) για την ολοκλήρωση του πρώτου κύκλου της θεσμικής μεταρρύθμισης στην Ανώτατη Εκπαίδευση, που περιελάμβαναν:
· το γενικό εσωτερικό κανονισμό(πειθαρχικές κυρώσεις)
· τον τετραετή οικονομικό προγραμματισμό για τα μεταπτυχιακά(όποιο ίδρυμα δεν τα αποδεχτεί δεν θα χρηματοδοτείται),
· την υπενθύμιση στους πρυτάνεις πως έχουν όλα τα εχέγγυα (σπάσιμο ασύλου) για να περάσουν το νόμο και την επικείμενη διεξαγωγή των πρυτανικών εκλογών σύμφωνα με το νέο νόμο πλαίσιο μπορούμε με όρους κινηματικούς μέσα από συνελεύσεις, δραστήριες καταλήψεις και διαδηλώσεις να ανατρέψουμε αυτό τον νόμο.

Να σπάσουμε την απάθεια για τα κοινά, να εξαλείψουμε την γραφειοκρατία και να ξεπεράσουμε τους ειδικούς της πολιτικής

ΠΕΡΙ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ

Η ασφαλιστική µεταρρύθµιση εντάσεται στις γενικότερες κοινωνικές αλλαγές που σηµαδεύουν τη µετάβαση από το κράτος πρόνοιας στο καθεστώς του νεοφιλελευθερισµού και της παγκοσµιοποιηµένης αγοράς. Σηµατοδοτείται δηλαδή το πέρασµα από τις υψηλές δηµόσιες δαπάνες(δηµόσια ασφάλιση, υγεία, εκπαίδευση) και την κατοχύρωση εργατικού ελέγχου και κοινωνικών δικαιωµάτων στην ιδιωτικοποίηση του δηµόσιου τοµέα και τη λεηλάτηση σηµαντικών κοινωνικών κεκτηµένων και παροχών.Η αναδιάρθρωση αυτή (όπως και η αναδιάρθρωση στα πανεπιστήµια βλ.αναθεώρηση αρ.16, νέος ν/π κ.λπ.) πατάει σε µια ήδη διαµορφωµένη κατάσταση από πλευράς της κοινωνίας, η οποία στρέφεται ολοένα και περισσότερο στον καταναλωτισµό και την ιδιώτευση απαξιώνοντας την πολιτική και το συνδικαλισµό. Με αυτόν τον τρόπο οι άνθρωποι παραδίδονται πλήρως στις ανάγκες της καπιταλιστικής παραγωγής καταλήγοντας αντί να δουλέυουν για να ζουν, να ζουν για να δουλέυουν. Εξάλλου κάποιοι από τους βασικούς άξονες του νοµοσχεδίου για την ασφάλιση είναι η αύξηση των ορίων ηλικίας εργασίας και η αύξηση των εισφορών από µέρους των εργαζοµένων.Αυτές οι µεταρρυθµίσεις συνδέοντια µε την έντεχνη απαξίωση της δηµόσιας ασφάλισης από τις κυβερνήσεις των τελευταίων ετών και τη στροφή πολλών εργαζοµένων στην ιδιωτική ασφάλιση.Απέναντι σε αυτήν την επίθεση της κυβέρνησης και των εργοδοτών στη δηµόσια ασφάλιση στηρίζουµε τις κινητοποιήσεις των εργαζοµένων. Σε αντίθεση µε τον κυρίαρχο τρόπο συνδικαλιστικής οργάνωσης, προκρίνουµε τη συµµετοχή των εργαζοµένων στα πρωτοβάθµια σωµατεία και τις γενικές συνελεύσεις βάσης και τον απεγκλωβισµό από τις γραφειοκρατικές ηγεσίες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ-ΠΑΜΕ.

ΟΛΕΣ-ΟΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ 19/3. ΚΑΤΩ ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΝΤΙΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ! MAKE LOVE, NOT WORK!