Category Archives: ΓΕΝΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ

ΓΕΝΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ, ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ, ΠΡΟΚΗΡΥΞΕΙΣ

Ιστορίες σεξισμού στα αμφιθέατρα της φιλοσοφικής (πράξη τρίτη)

Μερικούς μήνες πριν δημοσιεύσαμε δύο κείμενά για τον φώτη δημητρακόπουλο, καθηγητή της φιλοσοφικής και πρόεδρο του τμήματος σλαβικών σπουδών. Είχαμε πληροφορηθεί ότι κατά τη διάρκεια εξέτασης μαθήματός του είχε απευθυνθεί σε συμφοιτήτριά μας λέγοντάς της “Εσύ είσαι ομορφούλα, δε χρειάζεται να εξεταστείς. Άσε μου και τον αριθμό σου”.
Ξετυλίγοντας λίγο το κουβάρι μάθαμε κι άλλα περιστατικά (χειρότερα από αυτά που καταγράφουμε), τα οποία δεν δημοσιεύσαμε καθώς δεν είχαμε τη δυνατότητα να τα αποδείξουμε, αν δε μιλούσαν οι ίδιες που τα υπέστησαν. Και επειδή όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά δεν προκαλεί σε κανέναν ιδιαίτερη έκπληξη ότι ο εν λόγω καθηγητής έχει υψηλές γνωριμίες, και είναι αυτές που του παρέχουν την απαραίτητη κάλυψη, για να κάνει όσα κάνει. Άλλωστε, η κοσμητεία της φιλοσοφικής αρνήθηκε να ασχοληθεί με το ζήτημα και το άφησε να περάσει στα ψιλά. Φαίνεται ότι στη φιλοσοφική σχολή μπορεί ένας καθηγητής να παρενοχλεί τις φοιτήτριές του χωρίς να κουνιέται φύλλο ακόμη κι αν όλη η σχολή το γνωρίζει.
Μέσα σε μία πατριαρχικά δομημένη κοινωνία, όπως η ελληνική, το σώμα αποτελεί ένα πεδίο πολιτικής διαμάχης πάνω στο οποίο επιβάλλονται οι κυρίαρχοι εξουσιαστικοί λόγοι. Τα υποκείμενα υιοθετούν ρόλους και πρότυπα στο πλαίσιο του κοινωνικού, με αποτέλεσμα την έμφυλη διάκριση σε αρσενικό και θηλυκό. Αυτή η διαδικασία εμφυλοποίησης, άρα φυσικοποίησης του κοινωνικού επιβάλλει στην ύπαρξη και τα σώματά μας τον περιορισμό και την καταπίεση. Στην καθημερινότητά της, στους χώρους εργασίας, στις διαπροσωπικές της σχέσεις, η γυναίκα αξιολογείται κυρίως για το σώμα της παρά για την πνευματική και ψυχική της υπόσταση. Μία αξιολόγηση που γίνεται σύμφωνα με τις επιταγές της “γυναικείας της φύσης” που ορίζουν πως πρέπει να είναι προσεκτική στις κινήσεις της, να επιμελείται την εμφάνισή της, να μην το “παρακάνει” με τις σεξουαλικές της επιλογές. Και πάντα θα υπάρχει εκείνο το αντρικό βλέμμα του εκάστοτε δημητρακόπουλου το οποίο θα πρέπει να ανεχτεί και να προσπεράσει.
Ο σεξισμός και η πατριαρχία υπάρχουν στο πανεπιστήμιο όπως και σε κάθε άλλο δημόσιο πεδίο. Μέσα στον “ιερό ναό” της γνώσης μεγαλοκαθηγητάδες- αυθεντίες βρίσκουν χώρο πίσω από το σοβαρό προσωπείο που τους χαρίζει η ακαδημαϊκή τους ταυτότητα και επιδεικνύουν όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που συνθέτουν την αρρενωπότητα τους. Είναι η βαθιά ριζωμένη πατριαρχία που γεννά και συντηρεί δημητρακόπουλους και λοιπούς πεφωτισμένους (εγκέ)φαλλους επιτρέποντάς τους να βάζουν σε καλούπια τα σώματά μας και να υποβαθμίζουν την ύπαρξή μας.
Τώρα αρκετούς μήνες μετά, το ζήτημα φαίνεται να έχει ξεχαστεί. Ο δημητρακόπουλος συνεχίζει ανενόχλητος να κάνει μάθημα και να παρενοχλεί της φοιτήτριες και κανείς/καμία δεν δίνει δεκάρα. Δυστυχώς γι’ αυτόν όμως δεν είμαστε καθόλου διατεθειμένες να ξεχάσουμε τέτοιες συμπεριφορές. Θα είμαστε εδώ μέχρι την απομάκρυνση του δημητρακόπουλου και κάθε τι άλλου που αναπαράγει τον σεξισμό και την πατριαρχία.

ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΣΕΞΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ
ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΕ ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΟΥ

ΓΕΝΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ, ΠΡΟΚΗΡΥΞΕΙΣ

Ιστορίες σεξισμού στα αμφιθέατρα της φιλοσοφικής (πράξη δεύτερη)

Τα ελληνικά πανεπιστήμια απασχολούν πολύ, σε δελτία ειδήσεων, και καφενειακές συζητήσεις ως χώροι διαφθοράς και αυθαιρεσίας. Σχεδόν όλοι/ες οι φοιτητές/ριες που πέρασαν ή περνάνε από τα ελληνικά ακαδημαϊκά αμφιθέατρα γνωρίζουν ή και έχουν συμμετάσχει σε κάποιο από τα αμέτρητα ανέκδοτα περιστατικά. Όλοι ξέρουν κάποιον που έχει «πάρει σημειώσεις από τη δαπ, η οποία έχει επαφή με τον Χ καθηγητή, που κάνει το Χ μάθημα», όλες γνωρίζουν ότι υπάρχουν καθηγητές που κρατάνε εκδικητικά φοιτητές στο ίδιο έτος για οποιονδήποτε λόγο, όλοι ψιθυρίζουν για κάποιον (ή μάλλον κάποιους) καθηγητή που βρίσκεται στη θέση του επειδή είχε «μπάρμπα στην κορώνη» και πάει λέγοντας.
Φυσικά μέσα στο πλαίσιο του περήφανου τηλεοπτικού μας πολιτισμού, στον οποίο με τόση άνεση επιπλέουμε, έχουμε ακούσει πολλές φορές τους «ειδικούς» και τις θαυματουργές τους λύσεις. Η καπιταλιστική εκπαιδευτική αναδιάρθρωση που έρχεται να μας σώσει «εξορθολογίζοντας» και «βάζοντας σε τάξη» (κατά τη γνωστή οργουελική μιντιακή ονοματοθεσία) από τη διαφθορά, την αυθαιρεσία και την κακοδιοίκηση (και φυσικά την παλιά μας φίλη, την «ανομία»). Αξιολογήσεις, συγχωνεύσεις, ιδιωτικοποιήσεις, εργολαβίες και όλες εκείνες οι καπιταλιστικές πονηριές, για τις οποίες έχουμε μιλήσει πολλές φορές στο παρελθόν.
Καμιά σημασία δεν έχει βέβαια που οι ίδιοι μέτοχοι, που βλέπαμε να μεσουρανούν στην πασοκτζίδικη (για να καταλαβαινόμαστε) διαφθορά, έχουν σήμερα φορέσει το κουστούμι του τεχνοκράτη μιλώντας για την «μεταπολιτευτική κακοδιοίκηση» και όλες τις υπόλοιπες κοινοτυπίες με τις οποίες έχουμε ντύσει σήμερα αυτό που εξίσου ανόητα ακούμε να ονομάζεται «δημόσιος διάλογος».
Δύο βδομάδες πριν δημοσιεύσαμε ένα κείμενό μας για τον φώτη δημητρακόπουλο, καθηγητή της φιλοσοφικής και πρόεδρο του τμήματος σλαβικών σπουδών. Είχαμε πληροφορηθεί ότι κατά τη διάρκεια εξέτασης μαθήματός του είχε απευθυνθεί σε συμφοιτήτριά μας λέγοντάς της “Εσύ είσαι ομορφούλα, δε χρειάζεται να εξεταστείς. Άσε μου και τον αριθμό σου” και γράψαμε ένα κείμενο στο οποίο γνωστοποιούμε το περιστατικό και φυσικά σχολιάζουμε τις εκφάνσεις σεξισμού και πατριαρχίας που αναδεικνύει. Όταν το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ομάδα facebook της φιλοσοφικής σχολής (ίσως το μεγαλύτερο σήμερα ηλεκτρονικό πεδίο «διαλόγου» στη σχολή), έγινε προς έκπληξή μας ένας μικρός ντόρος, ενώ πολλοί φοιτητές/ριες σχολίασαν λέγοντας ότι όλα αυτά είναι περίπου κοινό μυστικό και με λίγα λόγια ο κόσμος το έχει βούκινο κι η κοσμητεία κρυφό καμάρι. Επίσης ειπώθηκε ότι είναι κάτι που γίνεται χρόνια τώρα (μετράει πάνω από δεκαπενταετία αυτή η κατάσταση) και ότι στο παρελθόν έχουν υπάρξει καταγγελίες για «στρίμωγμα κοριτσιών σε ασανσέρ»(!) και άλλα τέτοια όμορφα πάλι με πρωταγωνιστή τον δημητρακόπουλο.
Στη συνέχεια μας γνωστοποιήθηκε ότι στη συνεδρίαση του τμήματος φιλολογίας η κυρία καραμαλέγκου (κοσμητόρισσα της φιλοσοφικής σχολής) ερωτηθείσα για το αν έχει υπόψη της το εν λόγω κείμενο (την ανακοίνωση της ε.π.φ.) απάντησε με ένα μονολεκτικό «Ναι», χωρίς καν να μπει στη διαδικασία να δώσει μία εξήγηση. Ξετυλίγοντας λίγο ακόμα το κουβάρι πληροφορηθήκαμε ότι ο πρόεδρος των σλαβικών σπουδών δεν έχει καλέσει ούτε μία συνεδρίαση του τμήματος που διευθύνει από τον Σεπτέμβρη όπως θεσμικά οφείλει. Μάθαμε επίσης κι άλλα περιστατικά (χειρότερα από αυτά που καταγράφουμε), τα οποία βέβαια δεν δημοσιεύουμε καθώς δεν έχουμε τη δυνατότητα να τα αποδείξουμε αν δε μιλήσουν οι ίδιες που τα υπέστησαν. Και επειδή όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά δε θα προκαλεί σε κανέναν ιδιαίτερη έκπληξη ότι ο εν λόγω καθηγητής έχει υψηλές γνωριμίες και είναι αυτές που του παρέχουν την απαραίτητη κάλυψη, για να κάνει όσα κάνει.
Και τέλος μάθαμε ότι στη φιλοσοφική σχολή μπορεί ένας καθηγητής να παρενοχλεί τις φοιτήτριές του χωρίς να κουνιέται φύλλο ακόμη κι αν όλη η σχολή το γνωρίζει. Η κυρία καραμαλέγκου και τα «αρμόδια όργανα» της σχολής έχουν ανακαλύψει το ελιξίριο της νεότητας, καθώς δυο βδομάδες μετά τηρούν την ίδια στάση ζεν, χωρίς να διενεργούν μια ΕΔΕ ή να αναλαμβάνουν την οποιαδήποτε δράση, παρά το πλήθος των μαρτυριών που έχουν στα χέρια τους (ακόμα και μέλη ΔΕΠ έχουν επισημάνει το συγκεκριμένο θέμα). Είναι πραγματικά σουρεαλιστική η θεσμική νομιμότητα ώρες-ώρες.
Φυσικά από την πλευρά μας δε θα σταματήσουμε να δρούμε μέχρι ο φώτης δημητρακόπουλος να απομακρυνθεί από τη φιλοσοφική σχολή και δεν θα σταματήσουμε να ενοχλούμε όσο η πατριαρχία επιβάλλεται στα σώματά μας. Όμως το πιο σημαντικό απ’ όλα στην προκειμένη είναι να ενεργοποιηθούν οι ίδιες εκείνες που έχουν δεχτεί τέτοιου τύπου επιθέσεις και παρενοχλήσεις και να δράσουν προκειμένου να δοθεί ένα ηχηρό μήνυμα σε όλους εκείνους που κρύβονται πίσω από το καθηγητικό πρεστίζ και την ακαδημαϊκή ιεραρχία, για να επιβάλλονται πάνω στα σώματα άλλων.

ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΟ ΣΕΞΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ

ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ ΤΟΥ φώτη δημητρακόπουλου ΑΠΟ ΤΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ

Το κείμενο σε μορφή Pdf

ΓΕΝΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ, ΠΡΟΚΗΡΥΞΕΙΣ

Ιστορίες σεξισμού στα αμφιθέατρα της φιλοσοφικής

“Εσύ είσαι ομορφούλα, δε χρειάζεται να εξεταστείς. Άσε μου και τον αριθμό σου” είπε ο δημητρακόπουλος πριν λίγο καιρό απευθυνόμενος σε μία συμφοιτήτρια μας. Η σεξιστική στάση του εν λόγω κυρίου, καθηγητή βυζαντινής, μεταβυζαντινής φιλολογίας και παλαιογραφίας καθώς και προέδρου του τμήματος σλαβικών σπουδών μας έδωσε την αφορμή να θίξουμε το ζήτημα του σεξισμού και της πατριαρχίας το οποίο συχνά περνά στα ψιλά γράμματα.
Μέσα σε μία πατριαρχικά δομημένη κοινωνία, όπως η ελληνική, το σώμα αποτελεί ένα πεδίο πολιτικής διαμάχης πάνω στο οποίο επιβάλλονται οι κυρίαρχοι εξουσιαστικοί λόγοι. Τα υποκείμενα υιοθετούν ρόλους και πρότυπα στο πλαίσιο του κοινωνικού με αποτέλεσμα την έμφυλη διάκριση σε αρσενικό και θηλυκό. Αυτή η διαδικασία εμφυλοποίησης, άρα φυσικοποίησης του κοινωνικού επιβάλλει στην ύπαρξη και τα σώματά μας τον περιορισμό και την καταπίεση. Στην καθημερινότητά της, στους χώρους εργασίας, στις διαπροσωπικές της σχέσεις, η γυναίκα αξιολογείται κυρίως για το σώμα της παρά για την πνευματική και ψυχική της υπόσταση. Μία αξιολόγηση που γίνεται σύμφωνα με τις επιταγές της “γυναικείας της φύσης” που ορίζουν πως πρέπει να είναι προσεκτική στις κινήσεις της, να επιμελείται την εμφάνισή της, να μην το “παρακάνει” με τις σεξουαλικές της επιλογές. Και πάντα θα υπάρχει εκείνο το αντρικό βλέμμα του εκάστοτε δημητρακόπουλου το οποίο θα πρέπει να ανεχτεί και να προσπεράσει.
Ο σεξισμός και η πατριαρχία υπάρχουν στο πανεπιστήμιο όπως και σε κάθε άλλο δημόσιο πεδίο. Μέσα στον “ιερό ναό” της γνώσης μεγαλοκαθηγητάδες- αυθεντίες βρίσκουν χώρο πίσω από το σοβαρό προσωπείο που τους χαρίζει η ακαδημαϊκή τους ταυτότητα και επιδεικνύουν όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που συνθέτουν την αρρενωπότητα τους. Είναι η βαθιά ριζωμένη πατριαρχία που γεννά και συντηρεί δημητρακόπουλους και λοιπούς πεφωτισμένους (εγκέ)φαλλους επιτρέποντάς τους να βάζουν σε καλούπια τα σώματά μας και να υποβαθμίζουν την ύπαρξή μας.
Εμείς από την πλευρά μας αντιλαμβανόμαστε πως η καταπίεση μπορεί να λάβει πολλές μορφές, οι πιο επικίνδυνες από τις οποίες είναι εκείνες που έχουν ενσωματωθεί τόσο στο κοινωνικό που παρουσιάζονται ως η φυσική ροή των πραγμάτων. Με τον λόγο μας, την πολιτική μας δραστηριότητα αλλά και την καθημερινή μας πρακτική θα προσπαθούμε να συλλογικοποιήσουμε τα βιώματά μας, να αναγνωρίσουμε και να ξεπεράσουμε τους φραγμούς που μας επιβάλλει η πατριαρχία με στόχο την ατομική και συλλογική απελευθέρωση.

Δημητρακόπουλοι θα μας βρίσκετε μπροστά σας σε κάθε σας κίνηση

Εκτός από τις τράπεζες και τα υπουργεία εχθρός είναι ο σεξισμός και η πατριαρχία

Το κείμενο σε μορφή Pdf

ΓΕΝΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ, ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ, ΠΡΟΚΗΡΥΞΕΙΣ

Ο αγώνας των απεργών πείνας είναι αγώνας όλων μας

Στις 2 Μάρτη, οι πολιτικοί κρατούμενοι Ν. Μαζιώτης, Δ. Κουφοντίνας, Κ. Γουρνάς, τα μέλη του Δικτύου Αγωνιστών Κρατουμένων και τα φυλακισμένα μέλη της Συνωμοσίας των Πυρήνων της Φωτιάς, οδηγήθηκαν στην έσχατη επιλογή της απεργίας πείνας, ενάντια στο ειδικό κατασταλτικό νομοθετικό πλαίσιο που έχει εμπεδωθεί τα τελευταία χρόνια. Αυτό πλέον, εκτός από τους ίδιους τους πολιτικούς κρατούμενους, στοχοποιεί και το συγγενικό και φιλικό τους περιβάλλον, με καθαρά εκδικητικό χαρακτήρα. Πιο συγκεκριμένα, οι απεργοί πείνας διεκδικούν τα παρακάτω:

• Κατάργηση της ειδικής “αντιτρομοκρατικής” νομοθεσίας, και συγκεκριμένα τους νόμους περί τρομοκρατικής κι εγκληματικής οργάνωσης (187Α και 187)
• Κατάργηση των ειδικών κατασταλτικών νόμων (κουκουλονόμος)
• Κατάργηση των φυλακών τύπου Γ’ που αποτελούν την ολοκλήρωση του καθεστώτος εξαίρεσης των πολιτικών κρατουμένων
• Οριοθέτηση της χρήσης και επεξεργασίας του DNA σαν αποδεικτικό μέσο
• Την άμεση απελευθέρωση του Σ. Ξηρού, ο οποίος βρίσκεται έγκλειστός με 98% αναπηρίας
• Την άμεση απελευθέρωση των συγγενών των μελών της Σ.Π.Φ.

Η απεργία πείνας των πολιτικών κρατουμένων αφορά το αγωνιζόμενο κομμάτι της κοινωνίας, τόσο εντός όσο και εκτός φυλακών. Προς επίρρωση αυτού, στις 11/3 οι πολιτικοί κρατούμενοι από τη Τουρκία ξεκινούν κυλιόμενη απεργία πείνας αλληλεγγύης και στήριξης στο σύνολο των αιτημάτων των πολιτικών κρατούμενων.
Εμείς με τη σειρά μας, δεν περιμένουμε την αλλαγή από καμία κυβέρνηση και από κανένα νομοσχέδιό της. Η μόνη εφικτή αλλαγή είναι αυτή, που προέρχεται από τους κοινωνικούς, αδιαμεσολάβητους και από τα κάτω οργανωμένους αγώνες.

Αλληλεγγύη στους αγωνιζόμενους απεργούς πείνας.
Άμεση δικαίωση των αιτημάτων τους.

Το κείμενο σε μορφή Pdf

ΓΕΝΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ, ΕΡΓΟΛΑΒΙΕΣ, ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ, ΠΡΟΚΗΡΥΞΕΙΣ

Τι κοινό έχει η Φιλοσοφική με ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών;

Όλοι και όλες στην φιλοσοφική γνωρίζουν πού βρίσκονται τα κυλικεία της εταιρείας «Νησίς», στον 2ο και στον 4ο όροφο της σχολής. Σχεδόν όλοι όμως αγνοούν ότι η συγκεκριμένη εταιρεία έχει αναλάβει και την τροφοδοσία του στρατοπέδου συγκέντρωσης μεταναστών της Αμυγδαλέζας. Τα δύο κυλικεία ανήκουν στους Λινάρδο και Καραμήτσο, οι οποίοι εκτός των άλλων έχουν και την Νησίς catering στην Κηφισιά. Το συγκεκριμένο catering, λοιπόν, έχει αναλάβει την εργολαβία επισιτισμού των κρατούμενων μεταναστών της Αμυγδαλέζας. Μάλιστα θέλοντας να αυξήσουν τα κέρδη τους, οι συγκεκριμένοι «κύριοι», διανέμουν σε καθημερινή βάση ισχνές μερίδες φαγητού στους έγκλειστους μετανάστες, με αποκορύφωμα τη παύση της τροφοδοσίας.
Φυσικά, δεν μας εκπλήσσει καθόλου ότι μια εργολαβική εταιρεία της σχολής έχει παράλληλα αναλάβει και αυτό το επαχθές έργο, προκειμένου να κερδοφορήσει. Οι εργολαβίες στις σχολές είναι εταιρείες που έπειτα από διαγωνισμό, αναλαμβάνουν την σίτιση, φύλαξη, καθαριότητα κ.ά., έναντι υψηλών κονδυλίων. Οι εταιρείες που επιλέγονται συνήθως έχουν στενές οικονομικές σχέσεις με τις διοικητικές αρχές του πανεπιστημίου, ενώ κοινό χαρακτηριστικό τους είναι η στυγνή εκμετάλλευση των εργαζομένων και η χρήση των πανεπιστημιακών χώρων ως ένα ακόμη πεδίο επενδύσεων και κερδοφορίας. Εγγενές χαρακτηριστικό τους είναι επίσης η επιδίωξη της κερδοφορίας με κάθε τρόπο, είτε εντός είτε εκτός των σχολών.
Τα παραδείγματα που αποδεικνύουν τα παραπάνω είναι πολλά: η μη καταβολή μισθών στις καθαρίστριες της φιλοσοφικής και τελικά η απόλυση τους, η τοποθέτηση εργαζομένων από το κυλικείο στον καθαρισμό της σχολής (χωρίς πληρωμή για αυτήν την εργασία), τα παράνομα μπαζώματα μέσα στην πανεπιστημιούπολη με την συγκάλυψη της ιδιωτικής εταιρείας security ISS, η οποία έχει αναλάβει την φύλαξη του ε.κ.π.α. και πολλά άλλα• και όλα αυτά με την σύμφωνη γνώμη των πανεπιστημιακών αρχών και την ανοχή του μεγαλύτερου μέρους της λεγόμενης ακαδημαϊκής κοινότητας.
Στην εταιρεία Νησίς γίνονται εμφανείς κάποιες από τις φαινομενικές αντιφάσεις του καπιταλιστικού συστήματος. Έχουμε, δηλαδή, τους φοιτητές της σχολής οι οποίοι ψωνίζουν καθημερινά από τα κυλικεία, κάτι που φαίνεται απολύτως φυσιολογικό. Αγνοούν, όμως, το γεγονός ότι η Νησίς αντλεί μεγάλα οικονομικά οφέλη και είναι κομμάτι της βάναυσης πραγματικότητας που δημιουργούν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης για χιλιάδες μετανάστες και μετανάστριες, οι οποίοι είναι έγκλειστοι σε αυτά. Σ’ αυτή ακριβώς τη αντίφαση συμπυκνώνεται η ουσία των διάφορων καπιταλιστικών επιχειρήσεων, που δεν είναι άλλη από την επιδίωξη του μέγιστου δυνατού κέρδους.
Εμείς θα αγωνιζόμαστε μέχρι να καταργηθούν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών*, οποιαδήποτε μορφή ή όνομα κι αν έχουν. Ο καπιταλισμός, ό,τι προσωπείο κι αν φοράει, προϋποθέτει την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Όσον αφορά τη «Νησίς», είναι μία από τις εταιρείες που ευνοούνται πλήρως από το καθεστώς φυσικής εξόντωσης χιλιάδων ανθρώπινων υπάρξεων. Γι αυτό τον λόγο δεν μπορούμε να δεχθούμε ότι θα συνυπάρχουμε στον ίδιο χώρο μ’ αυτήν. Δεν θα ησυχάσουμε μέχρι να εξαφανιστεί μία και καλή από την σχολή.

ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΩΝ
ΕΞΩ ΟΙ ΕΡΓΟΛΑΒΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΧΟΛΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ
ΜΠΟΪΚΟΤΑΖ ΣΤΑ ΚΥΛΙΚΕΙΑ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΝΗΣΙΣ

*Δυο λόγια για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών
Το κράτος επιθυμεί την ύπαρξη τους, αφενός γιατί αδυνατεί να εντάξει τους μετανάστες στην παραγωγική διαδικασία και αφετέρου γιατί κρατικά στελέχη και εργολαβικές εταιρείες, όπως η «Νησίς», χάρη στα κονδύλια που δίνονται από την Ε.Ε. για την λειτουργία κέντρων κράτησης, βλέπουν τα κέρδη τους να αυξάνονται.
Από την κυρίαρχη ρητορική περί των προβλημάτων που δημιουργούν οι μετανάστες, συγκροτείται μία ξέχωρη κοινωνική ομάδα, αυτή των μεταναστών. Οι μετανάστες, λοιπόν, απ’ την κοινωνία αντιμετωπίζονται ως οι «επιβλαβείς άλλοι», ως οι «περισσευούμενοι», και από τα αφεντικά ως ένα φθηνό εργατικό δυναμικό. Έτσι κατορθώνεται και η διάσπαση και ο διχασμός μεταξύ των καταπιεζόμενων και εκμεταλλευόμενων αυτής της κοινωνίας. Ως εκ τούτου, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι μετανάστες και οι μετανάστριες υποβαθμίζονται ως υπάρξεις, χάνοντας την ανθρώπινη υπόσταση τους, αφού βρίσκονται σε ένα κενό νομικό πλαίσιο.

Το κείμενο σε μορφή Pdf