Ο τίτλος του κειμένου υποδηλώνει την αντίθεσή μας στη συνήθη πρακτική των περισσοτέρων παρατάξεων να προσεγγίζουν τους πρωτοετείς φοιτητές και φοιτήτριες, με προτάσεις για καφέ, για βοήθεια να γραφτείς(αν και δεν είναι και το πιο δύσκολο πράγμα) κ.λπ. με απώτερο και μόνο στόχο το πολυπόθητο τηλέφωνό σου. Εμείς επιλέξαμε ένα λιγότερο εκνευριστικό τρόπο για να παρουσιάσουμε την ομάδα μας.
Η Ελευθεριακή Παρέμβαση Φιλοσοφικής είναι μια πολιτική συλλογικότητα της σχολής μας. Δραστηριοποιηθήκαμε μέσα από το κίνημα των καταλήψεων του 2006-07 ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και από τότε προσπαθούμε να έχουμε μια σταθερή παρουσία και παρέμβαση σε θέματα που πιστεύουμε ότι μας αφορούν. Έχουμε επιλέξει να οργανωθούμε στη βάση της άμεσης δημοκρατίας και δίχως ιεραρχία. Αυτό σημαίνει ότι για τις υποθέσεις μας αποφασίζουμε όλες και όλοι μαζί, ύστερα από συζήτηση και υλοποιούμε τις αποφάσεις μας επίσης όλοι και όλες μαζί. Δεν χρειαζόμαστε ειδικούς να μας καθοδηγούν(ούτε κρυφούς ούτε φανερούς). Η άποψη μας αυτή ισχύει και γενικότερα για το πως βλέπουμε και τη σχολή μας (και τη κοινωνία γενικότερα). Πιστεύουμε δηλαδή ότι για τις υποθέσεις που μας αφορούν ως φοιτήτριες και φοιτητές οφείλουμε και μπορούμε να αποφασίζουμε εμείς οι ίδιοι εδώ και τώρα και κανείς άλλος εξ ονόματός μας.
Ο ελληνικός μύθος για το πανεπιστήμιο το έχει συνδέσει με χρόνια χαλαρότητας, κραιπάλης, καβάτζας και εκατομμυρίων καφέδων. Αν και καταλαβαίνουμε τη γοητεία αυτού του τρόπου ζωής, ιδιαίτερα μετά τη φρίκη των πανελληνίων εξετάσεων, γνωρίζουμε επίσης ότι υπάρχει και μια άλλη παράδοση στο ελληνικό πανεπιστήμιο την οποία και προκρίνουμε. Είναι η παράδοση των αγώνων, των κινητοποιήσεων, των γενικών συνελεύσεων. Μόλις πριν από δύο χρόνια δεκάδες χιλιάδες φοιτητές και φοιτήτριες συμμετείχαμε στις γενικές συνελεύσεις των συλλόγων μας, κατεβήκαμε στους δρόμους για να αντισταθούμε στο νόμο-πλαίσιο και την αναθεώρηση του άρθρου 16, μεταρρυθμίσεων που αποσκοπούν στη μεγαλύτερη σύνδεση των πανεπιστημίων με την οικονομία της αγοράς, στην εντατικοποίηση των σπουδών μας και την αύξηση του κόστους τους. Αυτή τη παράδοση θέλουμε να συνεχίσουμε με διάθεση κριτικής και αυτοκριτικής.
Θέλουμε να υπερασπιστούμε το πανεπιστήμιο από τις προαναφερθείσες μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης γιατί, ως ομάδα, το αντιλαμβανόμαστε ως έναν κατεξοχήν δημόσιο χώρο. Θεωρούμε ότι η σχέση του πανεπιστημίου με τη γνώση το καθιστά έναν χώρο που μπορεί να ανθίσει η δημόσια συζήτηση, η κριτική σκέψη, η αμφισβήτηση, όλες έννοιες αντίθετες στη κυρίαρχη αντίληψη που το μόνο που την ενδιαφέρει είναι η οικονομική ανάπτυξη και πρόοδος. Επίσης σε αυτό που εμείς βλέπουμε ως δημόσιο χαρακτήρα του πανεπιστημίου συντελεί και η ύπαρξη και λειτουργία των γενικών συνελεύσεων των φοιτητικών συλλόγων. Οι γενικές συνελεύσεις αποτελούν το ανώτερο όργανο εξουσίας των φοιτητών και των φοιτητριών. Σε αυτές μπορούμε να συμμετέχουμε όλες και όλοι ισότιμα, μέσα από το λόγο και τη ψήφο μας. Κάθε φοιτητής και φοιτήτρια μπορεί να κάνει τοποθέτηση και προτάσεις στο σώμα τη συνέλευσης και αυτές να τεθούν προς ψήφιση. Ακριβώς επειδή η γενική συνέλευση είναι το μοναδικό ανοιχτό όργανο στον καθένα και τη καθεμιά μας, επιλέγουμε να συμμετέχουμε μόνο σε αυτήν και όχι στις εκλογές και τα διοικητικά συμβούλια, αφού δε θεωρούμε την ομάδα μας ως κάποιους ειδικούς οι οποίοι μπορούν να αντιπροσωπεύουν το σύνολο των φοιτητών και των φοιτητριών.