Χωροχρόνος: Πολυτεχνειούπολη, Σάββατο 20/2, βραδάκι
Στοιχεία του εγκλήματος: καμιά 60αριά πιτσιρικάδες από τη γειτονιά του Ζωγράφου, δύο πάρτυ, ένας πρύτανης και κάμποσοι ΜΑΤαδες και ΔΕΛΤΑδες(μπάτσοι αμφότεροι)
Γεγονότα: οι παραπάνω πιτσιρικάδες αφού έχουν στήσει δύο αυτοσχέδια πάρτυ, ένα στη σχολή Χημικών Μηχανικών και ένα στη Σ.Ε.Μ.Φ.Ε., και ενώ διασκεδάζουν, δέχονται την επίθεση των μπάτσων πρώτα στη σχολή Χημ.Μηχ. και μετά στη Σ.Ε.Μ.Φ.Ε. Κυνηγητά μέσα στους διαδρόμους των σχολών, τραμπουκισμοί και ξυλοδαρμοί και 30 συλληφθέντες οι οποίοι λίγες ώρες μετά αφήνονται ελεύθεροι χωρίς καμία κατηγορία εις βάρος τους είναι ο απολογισμός του έργου της αστυνομίας. Τι διαμεσολάβησε ανάμεσα στα πάρτυ και τις συλλήψεις; Ο πρύτανης του Πολυτεχνείου Μουτζούρης έκανε άρση ασύλου και προσκάλεσε τους μπάτσους σε αυτό για να σταματήσουν οι καταστροφές που δήθεν συνέβαιναν και να προφυλαχτεί η ζωή του φύλακα που δήθεν απειλήθηκε στη σχολή των Χημ.Μηχ.Αφού τραμπούκισαν και κυνήγησαν τον κόσμο εκεί οι μπάτσοι κινήθηκαν στο άλλο πάρτυ, για το οποίο δε είχε γίνει καν καταγγελία, όπου και συνέλαβαν κοντά στα 30 άτομα. Το ψευδεπίγραφο των καταγγελιών, οι δήθεν καταστροφές που για να πλασαριστούν στα δελτία
ειδήσεων χρησιμοποιήθηκαν πλάνα αρχείου, μιας και δεν υπήρχε κάποιο πραγματικό τεκμήριο καταστροφής και οι δήθεν απειλές κατά της ζωής του φύλακα που δεν επιβεβαιώθηκαν ποτέ (και ο ίδιος ο φύλακας ούτως ή άλλως τις διέψευσε), φαίνεται και από το γεγονός ότι αν και συνελήφθησαν τα μισά άτομα από τα πάρτυ, οι μπάτσοι δεν μπόρεσαν να στηρίξουν ούτε μισό πλημμέλημα εις βάρος τους.
Τι έκαναν λοιπόν αυτά τα «εξωπανεπιστημιακά» στοιχεία που να άξιζαν ολόκληρη άρση ασύλου; Ήταν ο ευκολότερος στόχος για να δείξουν πανεπιστημιακή αρχή και μπάτσοι ότι είναι από κοινού έτοιμοι να αναλάβουν το «πολιτικό κόστος» για την εφαρμογή του νόμου για το άσυλο σε μια προοπτική περιορισμού του, όπως έσπευσε να αναγνωρίσει πρόθυμα και η πλειοψηφία του τύπου. Εμείς όμως βλέπουμε στην επιλογή των νεαρών αυτών και κάτι άλλο. Τα παιδιά αυτά επέλεξαν το σαββατόβραδό τους να μην το ξοδέψουν σε κάποιον από τους ναούς της διασκέδασης, της κατανάλωσης και του κέρδους. Αντίθετα επέλεξαν να στήσουν δυό ηχεία (4 το σύνολο) και να διασκεδάσουν και να χορέψουν όπως αυτοί/αυτές νομίζουν καλύτερα, σε ένα χώρο που, όπως νόμιζαν δε θα ενοχλούσαν και δεν θα τους/τις ενοχλούσαν, το πανεπιστημιακό άσυλο. Ένας χώρος στον οποίο θα μπορούσαν να οργανωθούν από καταλήψεις και πολιτικές εκδηλώσεις μέχρι θέατρα και πάρτυ με ένα τρόπο ανεξάρτητο από τις επικρατούσες αξίες του κομματισμού, του εμπορεύματος και του καταναλωτισμού, που όμως συνήθως μόλις τελειώσουν τα μαθήματα και το social networking αδειάζει από ανθρώπους. Σε αυτήν την πραγματικότητα τα παιδιά στάθηκαν διαφορετικά και για αυτό δηλώνουμε την αλληλεγγύη μας.
Γιατί δεν υπερασπιζόμαστε το άσυλο σαν μία απλή νομική ρύθμιση, ούτε αγνοούμε ότι ο περισσότερος κόσμος αδιαφορεί για αυτό. Έτσι κι αλλιώς δεν είναι παρά ένα νομικό σκιάχτρο όσο απουσιάζουν κοινωνικοί αγώνες και ριζοσπαστικές πρακτικές. Το υπερασπιζόμαστε επειδή μας δίνει την ευκαιρία να οργανώσουμε εμείς οι ίδιοι και οι ίδιες τη ζωή μας (και) μέσα σε αυτό στην κατεύθυνση της ισότητας και της άμεσης δημοκρατίας χωρίς να χρειαζόμαστε κάποιους σοφότερους να τη οργανώσουν για εμάς.
