ΣΦΟΥΓΓΑΡΙΣΤΡΕΣ ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΩΝ..
Από τις 28 μάη οι εργαζόμενες στον καθαρισμό της φιλοσοφικής σχολής προχώρησαν σε απεργία ζητώντας το αυτονόητο, να μην δουλεύουν τζάμπα για τον οποιοδήποτε μαφιόζο-συνέταιρο του πανεπιστημίου. Απέναντι στην κοροϊδία του εργολάβου σιμωνετάτου και την συνεχή συσσώρευση οφειλών από μέρους του, οι εργαζόμενες είχαν δώσει μια πρώτη απάντηση με την μερική αποχή από τα καθήκοντα τους στις αρχές του μάρτη. Απ’ ότι φαίνεται όμως ο σιμωνετάτος, έχοντας την απόλυτη στήριξη των πρυτανικών αρχών, θεώρησε ότι μπορεί να συνεχίσει να άγεται και να φέρεται σαν σύγχρονος δουλέμπορος και οι εργαζόμενες να σιωπούν απέναντι στην γενικευμένη τρομοκρατία και το καθεστώς ανασφάλειας που ο ίδιος έχει δημιουργήσει.
Ένα καθεστώς εργοδοτικής τρομοκρατίας που αποτελεί κανόνα στον χώρο του καθαρισμού. Οι εργαζόμενες δεν προσλαμβάνονται από το πανεπιστήμιο αλλά από εργολαβικές εταιρείες υπενοικίασης εργαζομένων στις οποίες συνήθως αναγκάζονται να υπογράφουν λευκές συμβάσεις, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να διεκδικήσουν τα δεδουλευμένα τους, τα οποία φυσικά σπάνια λαμβάνουν, ενώ άλλες φορές δουλεύουν τελείως μαύρα και ανασφάλιστα. Αυτή η σύγχρονη μορφή δουλεμπορίου συμπληρώνεται με την τρομοκράτηση των εργαζομένων από τους προϊσταμένους, τους ρουφιάνους και τους τραμπούκους που προσλαμβάνουν τα αφεντικά ώστε να βεβαιώνονται πως η δουλειά τους θα γίνεται αποτελεσματικά μέσα σε ένα κλίμα φόβου και ανασφάλειας. Κι όλα αυτά φυσικά με την πλήρη συναίνεση των πρυτανικών και πανεπιστημιακών αρχών.
Απέναντι όμως στο καθεστώς της εργοδοτικής τρομοκρατίας εμείς έχουμε να αντιπαραθέσουμε αγώνες, όπως την πολύμηνη απεργιακή κινητοποίηση των εργαζομένων στον καθαρισμό του απθ, η οποία άφησε σημαντική παρακαταθήκη, καθώς και τον κοινό νικηφόρο αγώνα εργαζομένων και φοιτητών στο εκπα για την επαναπρόσληψη της Μαλκοζάτα Ποτυράλα πριν από δύο χρόνια.
Αυτός ο αγώνας δεν έχει την στήριξη κανενός εργατοπατέρα, αποφασίστηκε με τόλμη απο τις ίδιες τις εργαζόμενες χωρίς καμία επίσημη συνδικαλιστική στήριξη. Είναι μια άγρια απεργία αλλά οι εργαζόμενες δεν δίνουν μόνες τους αυτόν τον αγώνα. Ήμασταν και θα είμαστε δίπλα τους όχι μόνο στην διεκδίκηση του αυτονόητου της καταβολής των δεδουλευμένων τους αλλά και στην μάχη που δίνουν για να εξαλει φθεί η τρομοκρατία και η ανασφάλεια που το εργασιακό τους καθεστώς απλόχερα τους ‘’προσφέρει’’. Μέχρι οι εργολάβοι και τα τσιράκια τους να καταλάβουν οτι η αντίσταση και η αλληλεγγύη θα τσακίσουν τον εκφοβισμό και την τρομοκρατία τους.
Καμιά και κανένας μόνος/η απέναντι στην τρομοκρατία των αφεντικών, νίκη στον αγώνα των καθαριστριών.
…ΣΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ!