Η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση εντάσσεται στις γενικότερες κοινωνικές αλλαγές που σημαδεύουν τη μετάβαση από το κράτος πρόνοιας στην οικονομία του κέρδους και φυσικά δεν είναι αποκομμένη από την εργασιακή αναδιάρθρωση και την κοινωνική οργάνωση του δυτικού κόσμου. Σίγουρα το εκπαιδευτικό σύστημα δε μπορεί να θεωρηθεί ουδέτερος θεσμός, ούτε και ξεκομμένος από τους υπόλοιπους κοινωνικούς θεσμούς και αξίες.H βασική κατεύθυνση του νεοφιλελευθερισμού, σχετικά με την παιδεία και την γνώση είναι η σύνδεση της εκπαιδευτικής διαδικασίας με την οικονομική δραστηριότητα σε επίπεδο καταμερισμού της εργασίας και εσωτερικής λειτουργίας της και ο σεβασμός της θεμελιώδους αρχής της οικονομίας του κέρδους. Παράλληλα να συνιστά ένα δίκτυο ροής κατακερματισμένων και πρόσκαιρων πακέτων ικανοτήτων/ πληροφοριών με στόχο τη συμβατότητα με την πρώτη αρχή και το υπάρχον εργασιακό καθεστώς. Τα πτυχία χάνουν το ισχυρό τους αντίκρισμα στην αγορά εργασίας και στη διασφάλιση εργασιακών δικαιωμάτων – ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του κράτους πρόνοιας, και προσαρμόζονται στις ανάγκες της επιχειρηματικής δραστηριότητας. Ο νόμος- πλαίσιο που κατατέθηκε και ψηφίστηκε τελικά την άνοιξη του 2007 ρυθμίζει:
1. Το διοικητικό καθεστώς του πανεπιστημίου και τις εσωτερικές λειτουργίες: Η απαγόρευση διπλών εξεταστικών, η απώλεια του εξαμήνου μετά από 2 βδομάδες χαμένων μαθημάτων (με σαφή στόχο και των δύο τους φοιτητικούς αγώνες) αλλά και ρύθμιση για το σύστημα των πιστωτικών μονάδων (με σκοπό την αύξηση της …«αποδοτικότητας» της ακαδημαϊκής κοινότητας) συμβάλλουν σημαντικά στην εντατικοποίηση των ζωών μας. Επίσης προβλέπονται πειθαρχικά συμβούλια προς παραδειγματισμό και συμμόρφωση για περιπτώσεις «αποκλίνουσας συμπεριφοράς». Υπό αυτήν την απειλή θα πρέπει να παρακολουθούμε ακόμη πιο εντατικά αφού η πειθάρχηση θα είναι μονόδρομος.
2. Τις σχέσεις του με την κρατική διαχείριση και τη γενικότερη χρηματοδότηση: Τα εισοδήματα των ΑΕΙ (πλέον και επίσημα) μπορούν να προέρχονται από οποιαδήποτε πηγή, δημόσια ή ιδιωτική, ενώ παράλληλα εισάγει οικονομικό μάνατζερ, ο οποίος θα βαρύνεται με την ευθύνη διοικητικών αποφάσεων με κριτήρια οικονομικής αποτελεσματικότητας για το ίδρυμα. Ακόμα ορίζει την αποδοχή τετραετών προγραμμάτων χρηματοδότησης από τα ιδρύματα σαν προϋπόθεση για την χρηματοδότησή τους, Τα προγράμματα αυτά θα τα εισηγείται η Επιτροπή Στρατηγικού Σχεδιασμού και Ακαδημαϊκού – Αναπτυξιακού Προγραμματισμού στην Σύγκλητο ,στην σύνθεση της επιτροπής αυτής υπάρχει δυνατότητα να βρίσκονται προσωπικότητες από το χώρο της επιστήμης, της οικονομίας και της εργασίας, με λίγα λόγια «manager πάρε με και κάνε με ό,τι θες».
3. Τις φοιτητικές παροχές: Τα χρόνια φοίτησης περιορίζονται σε 2ν (με αποπομπή όσων τα ξεπερνούν, πολλοί εκ των οποίων εξαιτίας παράλληλης απασχόλησης) και προωθείται η σταδιακή μετακύλιση του κόστους σπουδών στις/στους φοιτήτριες/-τες μέσω του περιορισμού των δωρεάν συγγραμμάτων σε ένα ανά μάθημα και των ανταποδοτικών υποτροφιών για παροχή εργασίας. Με άλλα λόγια για να μπορέσουμε να διαβάσουμε την ύλη σε ένα μάθημα, θα πρέπει να αγοράσουμε το ένα από τα δύο συγγράμματα, που είναι ένας συνηθισμένος αριθμός στη σχολή για κάθε μάθημα. Αν σε κάθε εξάμηνο έχουμε τουλάχιστον 5 μαθήματα και ένα πανεπιστημιακό σύγγραμμα κοστίζει από 30-70 ευρώ, το κόστος σε κάθε εξάμηνο θα είναι δυσβάστακτο, ειδικά όταν δεν θα μπορούμε να εργαστούμε λόγω κινδύνου διαγραφής.
4. Το άσυλο: Ορίζει το πρυτανικό συμβούλιο ως υπεύθυνο για αποφάσεις όπως ο καθορισμός των χώρων που καλύπτει το άσυλο (μιας και αυτοί δε θεωρούνται αυτονόητοι σύμφωνα με το νόμο) ή η άρση του σε περιπτώσεις που κρίνεται αναγκαίο, αντικαθιστώντας την επιτροπή ασύλου, στην οποία συμμετείχαν από κοινού ακαδημαϊκοί και φοιτητικοί εκπρόσωποι και η οποία λειτουργούσε στη βάση της ομοφωνίας και όχι της απλής πλειοψηφίας, όπως προβλέπεται από το νέο νομοσχέδιο.Μπροστά σε αυτό το τετελεσμένο γεγονός της ψήφισης του νόμου- πλαισίου, το φοιτητικό κίνημα δεν κατάφερε μέσα από τους θεσμούς του -με την μορφή και το περιεχόμενο που τους αντιστοιχούν- να αμφισβητήσει τον ρόλο του πανεπιστημίου και τις κοινωνικές σχέσεις που αυτό αναπαράγει. Αποτέλεσμα ήταν μια αμυντική τακτική, που έφερε την γραμμή άμυνας εντός των πανεπιστημίων, στα διοικητικά όργανα, αποτελούμενη από ομάδες σκληροπυρηνικών συνδικαλιστών.Ακόμη και τώρα λοιπόν την ύστατη στιγμή μετά τις δηλώσεις του υπουργού Παιδείας (4/3/08) για την ολοκλήρωση του πρώτου κύκλου της θεσμικής μεταρρύθμισης στην Ανώτατη Εκπαίδευση, που περιελάμβαναν:
· το γενικό εσωτερικό κανονισμό(πειθαρχικές κυρώσεις)
· τον τετραετή οικονομικό προγραμματισμό για τα μεταπτυχιακά(όποιο ίδρυμα δεν τα αποδεχτεί δεν θα χρηματοδοτείται),
· την υπενθύμιση στους πρυτάνεις πως έχουν όλα τα εχέγγυα (σπάσιμο ασύλου) για να περάσουν το νόμο και την επικείμενη διεξαγωγή των πρυτανικών εκλογών σύμφωνα με το νέο νόμο πλαίσιο μπορούμε με όρους κινηματικούς μέσα από συνελεύσεις, δραστήριες καταλήψεις και διαδηλώσεις να ανατρέψουμε αυτό τον νόμο.

Να σπάσουμε την απάθεια για τα κοινά, να εξαλείψουμε την γραφειοκρατία και να ξεπεράσουμε τους ειδικούς της πολιτικής

Η ασφαλιστική µεταρρύθµιση εντάσεται στις γενικότερες κοινωνικές αλλαγές που σηµαδεύουν τη µετάβαση από το κράτος πρόνοιας στο καθεστώς του νεοφιλελευθερισµού και της παγκοσµιοποιηµένης αγοράς. Σηµατοδοτείται δηλαδή το πέρασµα από τις υψηλές δηµόσιες δαπάνες(δηµόσια ασφάλιση, υγεία, εκπαίδευση) και την κατοχύρωση εργατικού ελέγχου και κοινωνικών δικαιωµάτων στην ιδιωτικοποίηση του δηµόσιου τοµέα και τη λεηλάτηση σηµαντικών κοινωνικών κεκτηµένων και παροχών.Η αναδιάρθρωση αυτή (όπως και η αναδιάρθρωση στα πανεπιστήµια βλ.αναθεώρηση αρ.16, νέος ν/π κ.λπ.) πατάει σε µια ήδη διαµορφωµένη κατάσταση από πλευράς της κοινωνίας, η οποία στρέφεται ολοένα και περισσότερο στον καταναλωτισµό και την ιδιώτευση απαξιώνοντας την πολιτική και το συνδικαλισµό. Με αυτόν τον τρόπο οι άνθρωποι παραδίδονται πλήρως στις ανάγκες της καπιταλιστικής παραγωγής καταλήγοντας αντί να δουλέυουν για να ζουν, να ζουν για να δουλέυουν. Εξάλλου κάποιοι από τους βασικούς άξονες του νοµοσχεδίου για την ασφάλιση είναι η αύξηση των ορίων ηλικίας εργασίας και η αύξηση των εισφορών από µέρους των εργαζοµένων.Αυτές οι µεταρρυθµίσεις συνδέοντια µε την έντεχνη απαξίωση της δηµόσιας ασφάλισης από τις κυβερνήσεις των τελευταίων ετών και τη στροφή πολλών εργαζοµένων στην ιδιωτική ασφάλιση.Απέναντι σε αυτήν την επίθεση της κυβέρνησης και των εργοδοτών στη δηµόσια ασφάλιση στηρίζουµε τις κινητοποιήσεις των εργαζοµένων. Σε αντίθεση µε τον κυρίαρχο τρόπο συνδικαλιστικής οργάνωσης, προκρίνουµε τη συµµετοχή των εργαζοµένων στα πρωτοβάθµια σωµατεία και τις γενικές συνελεύσεις βάσης και τον απεγκλωβισµό από τις γραφειοκρατικές ηγεσίες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ-ΠΑΜΕ.

ΟΛΕΣ-ΟΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ 19/3. ΚΑΤΩ ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΝΤΙΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ! MAKE LOVE, NOT WORK!

Τα τελευταία δύο χρόνια η επιχειρούμενη εκπαιδευτική αναδιάρθρωση πυροδότησε ένα κύμα αντιδράσεων: από τις κινητοποιήσεις του Μάη-Ιούνη και τις μαθητικές καταλήψεις, μέχρι την απεργία των δασκάλων και το δεύτερο γύρο των φοιτητικών καταλήψεων. Απέναντι σ´αυτή τη συνθήκη, η απάντηση του κράτους ήταν η οξυμμένη καταστολή με σκοπό την τρομοκράτηση των αγωνιζομένων και τη φίμωση κάθε φωνής αντίστασης. Αποτέλεσμα της γενικευμένης καταστολής είναι το γεγονός ότι συμφοιτητές-τριές μας και αλληλέγγυοι στις φοιτητικές κινητοποιήσεις διώκονται, ενώ κάποιοι από αυτούς βρίσκονται αναίτια προφυλακισμένοι…Η πρώτη προσπάθεια των αστυνομικών και δικαστικών αρχών να εκφοβίσουν τους αγωνιζόμενους ήταν η σύλληψη και προφυλάκιση του γερμανού εργάτη Timo Behrendt μετά το τέλος συναυλίας αλληλεγγύης στον αγώνα του φοιτητικού κινήματος. Αξιοσημείωτος είναι και ο τρόπος σύλληψής του καθώς την ώρα που γίνονταν τα επεισόδια στη Θεσσαλονίκη, για τα οποία κατηγορείται, ο ίδιος βοηθούσε στο ξεστήσιμο της σκηνής και στη μεταφορά των μηχανημάτων. Στις 8/3, ημέρα ψήφισης στη Βουλή του νόμου-πλαισίου, χιλιάδες διαδηλωτών βρέθηκαν για ακόμη μια φορά στους δρόμους αμφισβητώντας τα σχέδια για την αναδιάρθρωση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, σε μια πορεία η οποία έληξε με την σύλληψη 61(!) διαδηλωτών. Ύστερα από τη δίκη ενώ όλοι αθωώθηκαν, ένας από αυτούς ο Βασίλης Στεργίου βρίσκεται προφυλακισμένος στις φυλακές Κορυδαλλού πληρώνοντας το τίμημα της αλληλεγγύης του ως εργαζομένου στον αγώνα των φοιτητών. Ο τεχνητός διαχωρισμός των διαδηλωτών σε φοιτητές-τριες και σε εξωπανεπιστημιακά στοιχεία αλλά και η στοχοποίηση των εργαζομένων με βάση τα πολιτικά τους φρονήματα (ο Β.Στεργίου είναι αναρχικός) συνέβαλλαν στην αναίτια προφυλάκισή του…Η εκδικητική στάση της ελληνικής δικαιοσύνης φάνηκε και στις 5/5 με αφορμή τα επεισόδια που εκτυλίχτηκαν στη Θεσσαλονίκη, διενεργήθηκε πληθώρα προσαγωγών, απ´τις οποίες αποφασίστηκε η προφυλάκιση 3 ατόμων με μόνα στοιχεία τις καταθέσεις των αστυνομικών. Ως ενοχοποιητικά στοιχεία(!) θεωρήθηκαν το χρώμα των παπουτσιών, η εμφάνιση και η συμμετοχη στις φοιτητικές κινητοποιήσεις. Και οι 3 βρίσκονται έκτοτε προφυλακισμένοι…

Να μην αφήσουμε πίσω κανέναν η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας ΛΕΥΤΕΡΙΑ στους 3 προφυλακισμένουςτης 5ης Μάη ΛΕΥΤΕΡΙΑ στον Β. Στεργίου και στονTimo Behrent ΠΟΡΕΙΑ 21/06/07 Προπύλαια 19.00

Οι φετινές φοιτητικές εκλογές διεξάγονται μέσα σε ένα ιδιαίτερο κλίμα. Διεξάγονται στον απόηχο της σχεδόν δεκάμηνης κινητοποίησης των φοιτητών και των φοιτητριών ενάντια στην επιχειρούμενη αναδιάρθρωση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Το κίνημα αυτό εναντιώθηκε στην αναθεώρηση του άρθρου 16 και στο νέο νόμο πλαίσιο. Στόχος αυτών των δύο επιλογών κράτους και κεφαλαίου ήταν η εμπορευματοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης ,η περαιτέρω εντατικοποίηση των σπουδών και των ζωών μας, η κατάργηση των συνδικαλιστικών ελευθεριών, η πειθάρχηση των φοιτητών και ο περιορισμός-κατάργηση του ασύλου. Το κίνημα όλο αυτό το διάστημα οργανώθηκε κατά κύριο λόγο στη βάση των Γενικών Συνελεύσεων , των Συντονιστικών Επιτροπών και του Συντονιστικού Καταλήψεων (να σημειώσουμε ότι πιστεύουμε ότι οι φοιτητές – τριες δεν κατάφεραν να οικειοποιηθούν αυτούς τους θεσμούς με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν πολλά προβλήματα σε αυτούς) .Ακόμα πριν το Πάσχα κομμάτια του Φοιτητικού Κινήματος άρχισαν να προετοιμάζουν το έδαφος για τις επικείμενες εκλογές. Τι είναι εκλογές ; Για εμάς κάθε κοινωνία έχει τους θεσμούς πού της αντιστοιχούν. Κάποιες από τις κυρίαρχες αξίες στη σημερινή κοινωνία είναι αυτές της ανάθεσης , της αντιπροσώπευσης , της απάθειας για τα κοινά και της ιδιώτευσης. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο αναδύεται ο θεσμός των εκλογών ο οποίος στηρίζεται στην παραδοχή ότι υπάρχουν ειδικοί της πολιτικής οι οποίοι είναι καταλληλότεροι να διαχειριστούν τις υποθέσεις της κοινωνίας. Αντίθετα με την κοινή παραδοχή ότι ο θεσμός των εκλογών είναι δημοκρατικός , είναι ένας θεσμός ξεκάθαρα αριστοκρατικός καθώς το σώμα των ψηφοφόρων καλείται να εκλέξει αυτόν τον οποίο θεωρεί άριστο στην πολιτική αντιμετωπίζοντάς την σαν μια πρακτική τέχνη (ξυλουργική, χειρουργική).Κύριο χαρακτηριστικό των εκλογών είναι η μεταφυσική τους διάσταση. Αυτό σημαίνει ότι κάθε φορά που το εκλογικό σώμα καλείται να ψηφίσει , καλείται ουσιαστικά να παραχωρήσει τη βούλησή του σε κάποιους άλλους (παρατάξεις, κόμματα) οι οποίοι νομιμοποιούνται για ένα κατα περίπτωση ορισμένο χρονικό διάστημα να πράττουν αυθαίρετα μιας και είναι πλέον φορείς της «λαϊκής βούλησης».Αποτέλεσμα λοιπόν είναι η ανυπαρξία κοινωνικού ελέγχου (μη ανακλητότητα, μη απολογία περί των πεπραγμένων) και το δικαίωμα μιας άρχουσας μειοψηφίας να καταπιέζει το κοινωνικό σύνολο.

Φοιτητικές εκλογές και Πανεπιστήμιο

Το πανεπιστήμιο δεν είναι ένας θεσμός ξεκομμένος από την υπόλοιπη κοινωνία έτσι και σε αυτό αναπαράγονται οι ίδιες αξίες (ιεραρχία, ανάθεση, αντιπροσώπευση).Ως εκ τούτου ο θεσμός των εκλογών διαδραματίζει εν πολλοίς τον ρόλο που παίζει και έξω από αυτό. Όποιος και να είναι ο λόγος για τον οποίο διάφοροι πολιτικοί χώροι ζητούν την ψήφο μας , είτε γιατί διατείνονται ότι μπορούν να υπερασπιστούν τα πτυχία μας είτε τον αγώνα μας, για εμάς η λογική της ανάθεσης-αντιπροσώπευσης και των ειδικών της πολιτικής παραμένει ίδια.Αποτέλεσμα των εκλογών είναι τα Διοικητικά Συμβούλια (Δ.Σ.) τα οποία αποτυπώνουν τους εκλογικούς συσχετισμούς. Την περίοδο των κινητοποιήσεων τα Δ.Σ. απονευρώθηκαν και οι αποφάσεις των συλλόγων προέκυπταν από τις Γενικές Συνελεύσεις .Απέναντι λοιπόν στις εκλογές και τα Δ.Σ. εμείς προτάσσουμε ακριβώς αυτό , τις γενικές συνελεύσεις και την άμεση δημοκρατία. Για εμάς άμεση δημοκρατία είναι ένας συγκεκριμένος θεσμός ο οποίος απαιτεί πρώτα και κύρια ένα πράγμα: ότι όλοι και όλες μας έχουμε πάθος για τα κοινά , για την διεύθυνση των ζωών μας , ότι αυτό το κάνουμε εμείς οι ίδιοι εδώ και τώρα και δεν το αναθέτουμε σε κανέναν άλλο. Οι Γενικές Συνελεύσεις επαρκούν όχι μόνο να οργανωθούμε σε περίοδο κινήματος αλλά και στην καθημερινότητά μας.

ΟΛΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ Η ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ