Σε κάθε εξεταστική περίοδο η Ελευθεριακή Παρέμβαση κυκλοφορεί μέσα στην σχολή μια σειρά αντιεξεταστικών αυτοκόλλητων, ανάμεσα σε αυτά υπάρχει ένα που αναφέρεται στην αυθεντία των καθηγητών και την κατάτμηση της γνώσης με προκρούστεια μέθοδο, κατά την διεξαγωγή των τελικών εξετάσεων. Δεν περιμέναμε, να επαληθευτούμε με τον πιό ξεκάθαρο τρόπο στην τελευταία εξεταστική (Ιούνης 2009), όταν σέ ενα από τα μεταπτυχιακά του Φ.Π.Ψ (οι λεπτομέρειες δεν έχουν σημασία αφού είναι γενικό φαινόμενο) έγινε εξέταση με παρουσίαση εργασιών, στην οποία παρευρίσκονταν και οι τρεις διδάσκοντες που είχαν αναλάβει το μάθημα. Μέχρι εδώ, δεν θα υπήρχε πρόβλημα , αρκεί και οι τρείς διδάσκοντες να είχαν την ίδια ή ίση συμμετοχή και παρουσία στο μάθημα. Όμως, από τους τρείς μόνο οι δύο «βοηθοί» που είναι διδάκτορες (δηλαδή έρμαια του υπεύθυνου καθηγητή), ανέλαβαν τη διδασκαλία σε όλο το εξάμηνο , ενώ ο/η καθηγητής/τρια σαν το μεγάλο όνομα εμφανίστηκε στο πρώτο και στο τελευταίο μάθημα.
Για μας αυτό το φαινόμενο είναι η θεοποίηση της αυθεντίας. Γιατί αν οι διάφοροι θρησκόληπτοι και θρησκόπληκτοι θεωρούν ως τελικό κριτή τον «θεό» τους , έτσι και οι φοιτητές περιμένουμε σαν τελικό κριτή τον δικό μας «θεό» , τον/την καθηγητή/τρια στις τελικές εξετάσεις. Δεν ξέρουμε τι ημερήσιο πρόγραμμα έχουν οι διάφοροι καθηγητές/τριες και δεν μας ενδιαφέρει κιόλας, αυτό που μας νοιάζει , είναι η αντιμετώπιση της διδασκαλίας σαν μια διαδικασία που η «εξουσία» του καθηγητή θα περιορίζεται (αν υπάρχει) σε αυτό που αναφέρουμε σαν αρνητικό ισοζύγιο γνώσης. Δηλάδή στο κύρος που προκύπτει από το γεγονός, ότι ο καθηγητής γνωρίζει πιο πολλά από τον φοιτητή για την επιστήμη, στην οποία επιθυμεί να μυηθεί και ο φοιτητής. Το ότι δεν γνωρίζουμε τα ίδια, δεν αποκλείει το να είμαστε ίσοι. Ίσοι απέναντι στις απουσίες, ίσοι απέναντι στα ωράρια, ίσοι απέναντι στις αποφάσεις που μας αφορούν.
Αντ’ αυτού, η πρακτική είναι συνήθως οι μεταπτυχιακοί να θεωρούμαστε ίσοι στις υποχρεώσεις και λιγότερο ίσοι στα δικαιώματα. Είναι χαρακτηριστικό, πως αν τύχει και το αρνητικό ισοζύγιο γνώσης αντιστραφεί, υπέρ του φοιτητή, τότε ο καθηγητής οχυρώνεται πίσω από θέσφατα της επιστημολογίας, τα οποία είναι αναπόδεικτα. Ξαφνικά δεν του φτάνουν οι παραπομπές , δεν του κάνει η βιβλιογραφία μιας και δεν την όρισε αυτός και στο τέλος έχει πρόβλημα με την εγκυρότητα των λεγομένων. Γιατί η αυθεντία δεν δέχεται, να υπάρχει κάτι, στο οποίο να είναι «άσχετη» ,«άμαθη» και «αδούλευτη». Δηλαδή, όλα αυτά που τόσες φορές, έχει εξαπολύσει εναντίον των φοιτητών της. Είναι αυτές οι θεϊκες αυθεντίες, που εμφανίζονται την μέρα της εξέτασης και που ικανοποιούνται με το κάψιμο θυμιατών από παραπομπές και θυσίες από βιβλιογραφία, που επιβεβαιώνουν ,όσο τίποτα άλλο, τις θέσεις μας για τις εξεταστικές.
Για να το κλείνουμε , είναι γελοίο σε επίπεδο «μεταπτυχιακών» που μας πρήζουν, ότι τώρα είμαστε πιο επαγγελματίες, πιο επιστήμονες, πιο ειδικοί από πριν , να υπάρχουν περιπτώσεις καθοδήγησης της πνευματικής εργασίας, σε τέτοιο βαθμό που να υποχρεούμαστε να ακολουθήσουμε βιβλιογραφίες , θεματικές και υπεύθυνους καθηγητές που θα πετσοκόβουν τις εργασίες μας. Σε αυτήν την πρακτική, η λύση είναι η αυτοργάνωση , με την ιδρυση συλλόγων μεταπτυχιακών και η συνολική άρνηση για την παράδοση ημερολογιακών πρακτικών και σημειώσεων προόδου, που υπάρχουν είτε για να δίνουν τους επιβλέποντες είτε για να τους καβατζώνονυν πως ήταν αρκετά καλοί μπάτσοι της γνώσης.
ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΩΝ ΠΑΝΤΟΥ
ΟΛΗ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ
Ελευθεριακή Παρέμβαση φλς (ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟΙ)