Στα πλαίσια της μεθοδευμένης ‘’επίθεσης’’ στο δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα του πανεπιστημίου με την μορφή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης εντάσσεται και η ψήφιση του νομοσχεδίου για τα Κ.Ε.Σ.(Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών).Ειδικότερα, η ματαίωση της αναθεώρησης του άρθρου 16 προς αυτήν την κατεύθυνση, υπό την πίεση του φοιτητικού κινήματος, ανάγκασε το υπουργείο να προωθήσει με έμμεσο τρόπο την ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Σύμφωνα με τον νόμο αυτό, τα ΚΕΣ θα έχουν τη δυνατότητα να δίνουν πτυχία ισότιμα με αυτά των δημόσίων πανεπιστημίων. Η αναγνώριση των ΚΕΣ είχε μείνει στα χαρτιά μέχρι που το υπουργείο παιδείας υπό την ηγεσία του Σπηλιωτόπουλου και μόλις 4 μέρες πριν τις εκλογές προέβη στην αδειοδότηση 33 κολεγίων με διαδικασίες εξπρές! Ως φοιτητές πρέπει να αντιτεθούμε σ’ αυτή τη εξέλιξη, καθώς συνιστά έμμεση μορφή απαξίωσης και υποτίμησης του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα του πανεπιστημίου.
Αυτό που έχει σημασία είναι να ξεκαθαρίσουμε τη θέση υπό την οποία είμαστε αντίθετοι στο νόμο για τα ΚΕΣ. Είμαστε αντίθετοι, όπως είπαμε, επειδή θεωρούμε ότι γίνεται προσπάθεια για να απαξιωθεί το δημόσιο πανεπιστήμιο, με τη δημιουργία ενός παράλληλου κλάδου ιδιωτικής εκπαίδευσης. Μέχρι εδώ καλά: όλοι θα συμφωνήσουν μ’ αυτό. Κοιτάζοντας όμως προσεκτικότερα τον πολιτικό λόγο αυτών που εναντιώνονται στον συγκεκριμένο νόμο, θα εντοπίσουμε ορισμένες προβληματικές απόψεις, οι οποίες πρέπει να χτυπηθούν. Εχθρός μας δεν είναι οι σπουδαστές των ΚΕΣ, αλλά το Υπουργείο. Στο νόμο για τα ΚΕΣ πολεμάμε ένα επιπλέον βήμα προς την απαξίωση του δημόσιου πανεπιστημίου∙ δεν είμαστε αντίθετοι, επειδή «φοβόμαστε» ότι «απειλούνται τα πτυχία μας». Θεωρούμε απαράδεκτη αυτή τη θέση, καθώς πιστεύουμε ότι προκύπτει απ’ το φοιτητοκεντρισμό που διακρίνει το σύνολο σχεδόν των καθεστωτικών και μη παρατάξεων. Φοιτητοκεντρισμός σημαίνει να μη μας ενδιαφέρει τίποτε άλλο πέρα από τα συμφέροντα του κλάδου μας (ως φοιτητών), τίποτε περισσότερο από την προστασία της αξίας του πτυχίου μας. Πρόκειται για μια λογική συντεχνιακή, η οποία εκμεταλλεύεται τα προνόμιά της, με σκοπό να διατηρήσει την ανώτερη κοινωνική της θέση. Όπως είναι γνωστό, από τα ΚΕΣ θα βγαίνουν εργαζόμενοι β’ κατηγορίας, τα «κατακάθια» του συστήματος που δε μπόρεσαν να πετύχουν στις πανελλήνιες εξετάσεις κι έτσι κατέληξαν στα ΚΕΣ. Αν κάποιος δε μπορεί να πληρώσει τα φροντιστήρια ή τα ιδιαίτερα μαθήματα κατά τη διάρκεια της Β’ και Γ’ Λυκείου ή αν, σε περίπτωση που αποτύχει στις πανελλήνιες, δεν έχει λεφτά για να πάει σε κάποιο πανεπιστήμιο του εξωτερικού, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να πάει στα ΚΕΣ. Το μέτρο για την προσθήκη της βάσης του 10 ως κριτηρίου εισαγωγής στα ΑΕΙ εντάσσεται στην ίδια λογική. Έτσι αναπαράγεται η ταξική δομή της εκπαίδευσης. Σ’ αυτήν ακριβώς την ταξική δομή στηρίζονται οι φοιτητοσυνδικαλιστές, όταν επικαλούνται το χυδαίο επιχείρημα ότι «τα ΚΕΣ θα μας πάρουν τις δουλειές». Εκμεταλλεύονται την ανώτερη ταξική τους θέση και χρησιμοποιούν τις επικλήσεις στο «δημόσιο» χαρακτήρα του πανεπιστημίου, προκειμένου να την προφυλάξουν.
Αυτή η φοιτητοκεντρική και συντεχνιακή αντίληψη προκύπτει από τη γενικότερη εικόνα που υπάρχει για το πανεπιστήμιο μέσα στην ελληνική κοινωνία. Για το μέσο Έλληνα φοιτητή το πανεπιστήμιο είναι ένα μέσο για την εξασφάλιση ενός «δυνατού» πτυχίου, το οποίο θα του επιτρέψει να βρει μια καλή δουλειά. Το πανεπιστήμιο δεν είναι τίποτε παραπάνω από ένα εργαλείο εύρεσης εργασίας. Λογικό είναι ότι, από τη στιγμή που αντιλαμβανόμαστε τη φοιτητική μας ιδιότητα μ’ έναν τέτοιο τρόπο, θα θεωρούμε «εχθρούς» και «ανταγωνιστές» τους σπουδαστές οποιουδήποτε άλλου ιδρύματος θα μπορεί να προσφέρει ανάλογου είδους πτυχία.
Ως υπερασπιστές, λοιπόν της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης, επιλέγουμε να αντισταθούμε σ’αυτή τη πτυχή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, όχι απέναντι, αλλά από κοινού με τους σπουδαστές/ απόφοιτους των ΚΕΣ. Απαιτούμε να γίνουν άμεσα δεκτοί στα ΑΕΙ-ΤΕΙ και να καταργηθούν τα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών. Τασσόμαστε ενάντια σε κάθε είδους διαχωρισμό/ αποκλεισμό από την εκπαίδευση. Θεωρώντας, τέλος, την προσβασιμότητα στη γνώση ως δικαίωμα σε δημόσιο αγαθό απαιτούμε την κατάργηση των πανελληνίων εξετάσεων και κατά συνέπεια την ελεύθερη πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση χωρίς οικονομικούς, εξεταστικούς και ταξικούς φραγμούς.
C’ est Ελευθεριακή Παρέμβαση Φιλοσοφικής
epf72.squat.gr