Το πανεπιστήμιο ,σύμφωνα με την κυρίαρχη αφήγηση, είναι ο δημόσιος χώρος, μέσα στον οποίο παράγεται απενοχοποιημένη, πολιτικά αχρωμάτιστη γνώση, αποκτούνται τα απαραίτητα εφόδια για την εύρεση εργασίας και την κοινωνική ανέλιξη, ενώ ταυτόχρονα θεωρείται το τελευταίο σκαλοπάτι για την πνευματική και κοινωνική πρόοδο του ατόμου. Αυτή η βολική και εύπεπτη εικόνα για το δημόσιο πανεπιστήμιο και τη λειτουργία που επιτελεί είναι καταδικασμένη να σκοντάφτει συνέχεια πάνω στην πραγματικότητα και αυτό φαίνεται με τον πιο καθαρό τρόπο σήμερα.

Τι σημαίνουν όλα αυτά;
Με λίγα λόγια βλέπουμε ότι το «δωρεάν και δημόσιο» πανεπιστήμιο τείνει και επίσημα να αποτελέσει παρελθόν, έστω και σαν αυταπάτη. Τα τελευταία χρόνια πηγαίνοντας από νομοσχέδιο σε νομοσχέδιο βλέπουμε μια όλο και μεγαλύτερη επίθεση σε κοινωνικές και φοιτητικές κατακτήσεις. Ξεκινώντας από την κατάργηση του ασύλου και την βίαιη εισβολή δυνάμεων καταστολής μέσα σε πανεπιστημιακούς χώρους, το face control και την προκλητική εγκατάσταση σεκιουριτάδων με αλεξίσφαιρα στις πύλες και στις σχολές της πανεπιστημιούπολης, το σπάσιμο καταλήψεων των φοιτητικών συλλόγων από «αγανακτισμένους» φοιτητές με μπροστάρηδες μεγαλοκαθηγητές και τις διοικητικές αρχές του πανεπιστημίου, τον αποκλεισμό της νομικής σχολής από ΜΑΤ με εντολές των πρυτανικών αρχών, καθώς και τη σταδιακή απονομιμοποίηση των αποφάσεων των γενικών συνελεύσεων των φοιτητικών συλλόγων. Ταυτόχρονα, το οικονομικό βάρος της φοίτησης πέφτει στις τσέπες των φοιτητών/τριών αφού μέσα στα επόμενα εξάμηνα θα κληθούν να πληρώνουν για τη σίτιση, τη στέγαση (καθώς οι εστίες κλείνουν ή ιδιωτικοποιούνται), τα συγγράμματα και τις μεταφορές τους. Αυτό ολοκληρώνεται και με την μη κατάργηση από την νέα κυβέρνηση, παρά τις εξαγγελίες της, του νομοσχεδίου περί ν+2 ετών φοίτησης, που οδηγεί σε περαιτέρω εντατικοποίηση των σπουδών και των ζωών μας. Παράλληλα οι εξαγγελίες των τελευταίων διαδοχικών κυβερνήσεων και υπουργών μιλάνε περί «αριστείας» και ιδιωτικών κέντρων που θα δρουν παράλληλα με το πανεπιστήμιο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Και αν όλα αυτά δεν ήταν αρκετά, παρόμοιο «καλλωπισμό» περνάνε και οι εργασιακές σχέσεις μέσα στα ιδρύματα με την είσοδο του ιδιωτικού κεφαλαίου στις σχολές. Εργολαβίες στις υπηρεσίες καθαρισμού, σίτισης και φύλαξης της σχολής, απολύσεις εκατοντάδων εργαζομένων, ελαστικοποίηση των μισθών, όταν και αν αυτοί υπάρχουν. Και όλα αυτά στο βωμό της αποδοτικότητας και της «αναπτυξιακής προοπτικής» των σχολών. Ένα από τα πιο ακραία, αλλά και ενδεικτικά παραδείγματα αυτών, είναι η ανάθεση της εργολαβίας των κυλικείων της Φιλοσοφικής στην εταιρεία Νησίς, η οποία έχει επίσης αναλάβει τη σίτιση του στρατοπέδου συγκέντρωσης στην Αμυγδαλέζα.

Η θέση μας μέσα σε αυτήν την κατάσταση.
Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση, η απομονωμένη και εσωστρεφής δράση δεν μπορεί παρά να κρατήσει τα χέρια μας δεμένα. Χρειάζεται συλλογικός και αδιαμεσολάβητος αγώνας, ούτως ώστε όλες/οι μαζί να προβάλλουμε αποτελεσματική αντίθεση και να δημιουργήσουμε πραγματικές βάσεις συλλογικής διαβούλευσης για τη διαχείριση των θεμάτων μας. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η Ελευθεριακή Παρέμβαση Φιλοσοφικής έχει ως διακηρυγμένο στόχο να συμβάλλει σε αυτές τις διαδικασίες μέσα από μια δημόσια παρέμβαση που θα καλεί τον φοιτητικό σύλλογο να πάρει την κατάσταση στα χέρια του.
Μακριά από παραταξιακές λογικές, προσπαθεί να ορίσει ένα περιβάλλον μέσα στο οποίο οι φοιτητές/τριες θα συναντιούνται και θα δίνουν από κοινού σταθερούς και ανυποχώρητους αγώνες, χωρίς να προσπαθεί να κεφαλαιοποιήσει την παρέμβασή της με εκλογικούς όρους. Γι’ αυτό το λόγο άλλωστε απέχουμε από τους μηχανισμούς ανάθεσης,
διαχείρισης και ελέγχου των κινημάτων (εκλογές και διοικητικά συμβούλια) σε αντίθεση με όλες τις υποτιθέμενες «ανεξάρτητες» και μη παρατάξεις (ΑΡΕΝ, ΕΑΑΚ, ΜΑΣ κοκ.).Προτάσσουμε την αυτοοργάνωση, την αντι-ιεραρχία και τον αυτόνομο πολιτικό αγώνα, ούτως ώστε οι νίκες και οι ήττες μας να έχουν νόημα για όλους/ες μας. Κανείς δεν ξέρει με τι προκλήσεις θα μας φέρει αντιμέτωπους το αύριο. Το μόνο που είναι σίγουρο είναι ότι αυτό το αύριο θέλουμε και μπορούμε να το δημιουργήσουμε όλοι και όλες μαζί.

Το κείμενο σε μορφή Pdf

Την Παρασκευή 29/05 στο Αυτοδιαχειριζόμενο Κυλικείο Πληροφορικής. Από κοινού με το Ελευθεριακό Σχήμα ClassRom.

Τα ελληνικά πανεπιστήμια απασχολούν πολύ, σε δελτία ειδήσεων, και καφενειακές συζητήσεις ως χώροι διαφθοράς και αυθαιρεσίας. Σχεδόν όλοι/ες οι φοιτητές/ριες που πέρασαν ή περνάνε από τα ελληνικά ακαδημαϊκά αμφιθέατρα γνωρίζουν ή και έχουν συμμετάσχει σε κάποιο από τα αμέτρητα ανέκδοτα περιστατικά. Όλοι ξέρουν κάποιον που έχει «πάρει σημειώσεις από τη δαπ, η οποία έχει επαφή με τον Χ καθηγητή, που κάνει το Χ μάθημα», όλες γνωρίζουν ότι υπάρχουν καθηγητές που κρατάνε εκδικητικά φοιτητές στο ίδιο έτος για οποιονδήποτε λόγο, όλοι ψιθυρίζουν για κάποιον (ή μάλλον κάποιους) καθηγητή που βρίσκεται στη θέση του επειδή είχε «μπάρμπα στην κορώνη» και πάει λέγοντας.
Φυσικά μέσα στο πλαίσιο του περήφανου τηλεοπτικού μας πολιτισμού, στον οποίο με τόση άνεση επιπλέουμε, έχουμε ακούσει πολλές φορές τους «ειδικούς» και τις θαυματουργές τους λύσεις. Η καπιταλιστική εκπαιδευτική αναδιάρθρωση που έρχεται να μας σώσει «εξορθολογίζοντας» και «βάζοντας σε τάξη» (κατά τη γνωστή οργουελική μιντιακή ονοματοθεσία) από τη διαφθορά, την αυθαιρεσία και την κακοδιοίκηση (και φυσικά την παλιά μας φίλη, την «ανομία»). Αξιολογήσεις, συγχωνεύσεις, ιδιωτικοποιήσεις, εργολαβίες και όλες εκείνες οι καπιταλιστικές πονηριές, για τις οποίες έχουμε μιλήσει πολλές φορές στο παρελθόν.
Καμιά σημασία δεν έχει βέβαια που οι ίδιοι μέτοχοι, που βλέπαμε να μεσουρανούν στην πασοκτζίδικη (για να καταλαβαινόμαστε) διαφθορά, έχουν σήμερα φορέσει το κουστούμι του τεχνοκράτη μιλώντας για την «μεταπολιτευτική κακοδιοίκηση» και όλες τις υπόλοιπες κοινοτυπίες με τις οποίες έχουμε ντύσει σήμερα αυτό που εξίσου ανόητα ακούμε να ονομάζεται «δημόσιος διάλογος».
Δύο βδομάδες πριν δημοσιεύσαμε ένα κείμενό μας για τον φώτη δημητρακόπουλο, καθηγητή της φιλοσοφικής και πρόεδρο του τμήματος σλαβικών σπουδών. Είχαμε πληροφορηθεί ότι κατά τη διάρκεια εξέτασης μαθήματός του είχε απευθυνθεί σε συμφοιτήτριά μας λέγοντάς της “Εσύ είσαι ομορφούλα, δε χρειάζεται να εξεταστείς. Άσε μου και τον αριθμό σου” και γράψαμε ένα κείμενο στο οποίο γνωστοποιούμε το περιστατικό και φυσικά σχολιάζουμε τις εκφάνσεις σεξισμού και πατριαρχίας που αναδεικνύει. Όταν το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ομάδα facebook της φιλοσοφικής σχολής (ίσως το μεγαλύτερο σήμερα ηλεκτρονικό πεδίο «διαλόγου» στη σχολή), έγινε προς έκπληξή μας ένας μικρός ντόρος, ενώ πολλοί φοιτητές/ριες σχολίασαν λέγοντας ότι όλα αυτά είναι περίπου κοινό μυστικό και με λίγα λόγια ο κόσμος το έχει βούκινο κι η κοσμητεία κρυφό καμάρι. Επίσης ειπώθηκε ότι είναι κάτι που γίνεται χρόνια τώρα (μετράει πάνω από δεκαπενταετία αυτή η κατάσταση) και ότι στο παρελθόν έχουν υπάρξει καταγγελίες για «στρίμωγμα κοριτσιών σε ασανσέρ»(!) και άλλα τέτοια όμορφα πάλι με πρωταγωνιστή τον δημητρακόπουλο.
Στη συνέχεια μας γνωστοποιήθηκε ότι στη συνεδρίαση του τμήματος φιλολογίας η κυρία καραμαλέγκου (κοσμητόρισσα της φιλοσοφικής σχολής) ερωτηθείσα για το αν έχει υπόψη της το εν λόγω κείμενο (την ανακοίνωση της ε.π.φ.) απάντησε με ένα μονολεκτικό «Ναι», χωρίς καν να μπει στη διαδικασία να δώσει μία εξήγηση. Ξετυλίγοντας λίγο ακόμα το κουβάρι πληροφορηθήκαμε ότι ο πρόεδρος των σλαβικών σπουδών δεν έχει καλέσει ούτε μία συνεδρίαση του τμήματος που διευθύνει από τον Σεπτέμβρη όπως θεσμικά οφείλει. Μάθαμε επίσης κι άλλα περιστατικά (χειρότερα από αυτά που καταγράφουμε), τα οποία βέβαια δεν δημοσιεύουμε καθώς δεν έχουμε τη δυνατότητα να τα αποδείξουμε αν δε μιλήσουν οι ίδιες που τα υπέστησαν. Και επειδή όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά δε θα προκαλεί σε κανέναν ιδιαίτερη έκπληξη ότι ο εν λόγω καθηγητής έχει υψηλές γνωριμίες και είναι αυτές που του παρέχουν την απαραίτητη κάλυψη, για να κάνει όσα κάνει.
Και τέλος μάθαμε ότι στη φιλοσοφική σχολή μπορεί ένας καθηγητής να παρενοχλεί τις φοιτήτριές του χωρίς να κουνιέται φύλλο ακόμη κι αν όλη η σχολή το γνωρίζει. Η κυρία καραμαλέγκου και τα «αρμόδια όργανα» της σχολής έχουν ανακαλύψει το ελιξίριο της νεότητας, καθώς δυο βδομάδες μετά τηρούν την ίδια στάση ζεν, χωρίς να διενεργούν μια ΕΔΕ ή να αναλαμβάνουν την οποιαδήποτε δράση, παρά το πλήθος των μαρτυριών που έχουν στα χέρια τους (ακόμα και μέλη ΔΕΠ έχουν επισημάνει το συγκεκριμένο θέμα). Είναι πραγματικά σουρεαλιστική η θεσμική νομιμότητα ώρες-ώρες.
Φυσικά από την πλευρά μας δε θα σταματήσουμε να δρούμε μέχρι ο φώτης δημητρακόπουλος να απομακρυνθεί από τη φιλοσοφική σχολή και δεν θα σταματήσουμε να ενοχλούμε όσο η πατριαρχία επιβάλλεται στα σώματά μας. Όμως το πιο σημαντικό απ’ όλα στην προκειμένη είναι να ενεργοποιηθούν οι ίδιες εκείνες που έχουν δεχτεί τέτοιου τύπου επιθέσεις και παρενοχλήσεις και να δράσουν προκειμένου να δοθεί ένα ηχηρό μήνυμα σε όλους εκείνους που κρύβονται πίσω από το καθηγητικό πρεστίζ και την ακαδημαϊκή ιεραρχία, για να επιβάλλονται πάνω στα σώματα άλλων.

ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΟ ΣΕΞΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ